Petrus Niger (Czarni) textor, lanifex
Tkacz kazimierski, udział we władzach swego miasta rozpoczął od ławy miejskiej – ławnikiem był w latach 1424, 1425 i 1426, za kadencji wójtowskiej Wojciecha Liska (nr 82). Jest zbiegiem okoliczności, że w roku 1425 jego imiennik, Piotr Czarny, był ławnikiem w Kleparzu – zapewne nic ich nie łączyło, ale wiedzieć o sobie powinni, bo władze w obrębie „trójmiasta” miały ze sobą bieżące kontakty. W tym właśnie roku Piotr Czarny starszy jako ławnik wraz z wójtem i innymi ławnikami potwierdzili, że Małgorzata Bohemus-Czech, wdowa po rajcy Mikołaju (nr 63), poczyniła zapisy na rzecz kościołów i klasztorów w Krakowie i Kazimierzu. Do rady miejskiej Piotr został wybrany bezpośrednio z ławy miejskiej w 1427 roku – do roku 1454 włącznie w radzie urzędującej-burmistrzowskiej zasiadał sześciokrotnie. W roku 1441 brał udział w poświadczaniu na prośbę Piotra, przeora klasztoru oo. Augustianów przy kościele św. Katarzyny w Kazimierzu, że Kilian, mieszczanin kazimierski, wraz z żoną Jadwigą zapisali w testamencie konwentowi łan pola i łąkę z przynależnościami, położone w Czyżowej obok dóbr klasztornych. Brał udział w 1454 roku w zatwierdzaniu przez radę miejską statutu cechu tkaczy kazimierskich. Piotr Czarny był właścicielem domu zakupionego w 1412 roku od Teodoryka, być może identycznego z sukiennikiem – rajcą (nr 61); dom ten położony był koło domu Brennera, być może rajcy Macieja (nr 69). Z kolei w roku 1420 kupił od Jana Meysnera dom położony przy ul. Sukienniczej, w sąsiedztwie także Brennera, już bez wątpliwości tożsamego z rajcą Maciejem. Był też właścicielem domu na przedmieściu, koło cegielni nad Wisłą; sprzedał go w 1423 roku Mikołajowi Venceslai i Elżbiecie, jego córce. W roku 1454 odkupił od Andrzeja Garbka prawo do ogrodu na Blechu, z obowiązkiem wpłacania czynszu rocznego w wysokości 1 grzywny do kazimierskiej kasy miejskiej i dodatkowego świadczenia pieniężnego na rzecz kościoła św. Stanisława na Skałce; rajcy zatwierdzili tę transakcję, a swojemu koledze z rady dodali prawo do kawałka zarośli nad Wisłą, w sąsiedztwie ogrodu. Piotr Czarny żonaty był z Małgorzatą, mieli syna Klemensa. W roku 1469 roku, już po śmierci Piotra, Klemens Czarny (Niger) z matką sprzedali ogród na Blechu i zarośla nad brzegiem Wisły Piotrowi Lange, obywatelowi krakowskiemu, pod warunkiem płacenia rocznie rajcom kazimierskim i kościołowi św. Stanisława na Skałce po 1 grzywnie.
