Paolo Soldadyni
Kupiec i aptekarz, kawaler Złotej Ostrogi. W 1697 roku został wybrany do ławy miejskiej na miejsce po Wojciechu Srebrnickim (nr 567), który przeszedł na urząd rajcy. Ławnikiem był niespełna trzy lata. Nominację do rady miejskiej uzyskał w 1701 roku. Zastąpił na tym urzędzie zmarłego Jerzego Kentza (nr 557). Siedemnastokrotnie był wybierany do rady urzędującej, w której na przemian z innymi rajcami pełnił funkcję burmistrza. Od 1726 roku zasiadał w radzie wspólnie z synem Franciszkiem (nr 602). Cieszył się opinią biegłego w prawie. W czasie okupacji szwedzkiej Krakowa w 1702 roku dostarczył wraz z Dominikiem Megliorucim (nr 565) generałowi Stenbockowi srebra o wartości 18 000 talarów jako część kontrybucji wypłaconej przez kanoników katedry wawelskiej. Sam także wspomógł miasto, przeznaczając na ten cel 400 złotych, a z apteki dostarczył medykamenty dla armii szwedzkiej o wartości 50 złotych. Opiekował się dziećmi Zygmunta Jana Zaleskiego, rajcy krakowskiego (nr 563), po jego śmierci w 1706 roku. Za zasługi został pasowany na rycerza Złotej Ostrogi w 1734 roku przez Augusta III podczas jego uroczystości koronacyjnych. Był właścicielem kamienicy przy Rynku (nr 44), w której ulokował aptekę (w 1693 roku). Żenił się kilkakrotnie. Z Marianną Henriettą miał córkę Jadwigę wydaną za rajcę Jana Dzianottiego (nr 597) oraz wspomnianego syna Franciszka, rajcę, ożenionego z Teresą, córką Franciszka Toryaniego (nr 591) i Elżbiety. Paweł Soldadini zmarł w grudniu 1738 roku. Jego miejsce w radzie zajął Franciszek Andrzej Eichberger (nr 614).
