Paulus Krzwokolsky
Kuśnierz, urodzony w Zatorze, brat kuśnierza Stanisława. W ławie sądowej krakowskiej nie zasiadał. Uzyskał jednak nominację do rady w 1579 roku. Mimo wielu lat pełnienia funkcji rajcy, do roku 1591 włącznie, tylko raz, w roku 1579, został powołany do rady urzędującej i sprawował funkcję burmistrza w przypadającej na niego w tej rocznej kadencji kolejności. W tymże roku miasto pożyczyło od niego 200 florenów na koszty wyboru rajców: prezent dla wojewody krakowskiego i wystawny obiad. W latach 1582–1586 był lonerem. Nie przykładał się jednak do obowiązków, lecz wyręczał się zastępstwem innych rajców: Tomasza Sławka (nr 410), Jana Cyrusa (nr 409), Krzysztofa Remera (nr 395) i Joachmia Ciepielowskiego (nr 426). Rada jednak przedłużała jego roczne kadencje lonera na kolejne lata. W 1585 roku wziął od miasta w dzierżawę wsie Dąbie i Grzegórzki, atrakcyjne ze względu na zyski z ryb, siana, żołędzi i owoców, wraz z nową cegielnią miejską w Dąbiu. Przebił konkurentów do tej dzierżawy czynszem w wysokości 400 złotych polskich, następnie żądał jednak jego obniżki, do czego przekonywał wpływowego Zygmunta Guttetera (nr 394) w jego ogrodzie, przy winie zakupionym na koszt miasta. Sprawę tę omawiali dalej w kramie w Sukiennicach u Krzysztofa Remera (nr 395). Po długich dyskusjach Paweł zapłacił jednak uzgodniony czynsz. Oprócz warsztatu kuśnierskiego i zysków z dzierżaw, utrzymywał się także z handlu między innymi rybami ze Lwowa. Był właścicielem kamienicy przy ul. Floriańskiej (obecnie nr 18A). Ożenił się z niejaką Martą. Zmarł w Krakowie przed 25 marca 1591 roku. Owdowiała Marta wyszła powtórnie za mąż za Szymona Luzińskiego (nr 436), co utorowało mu drogę do rajcowskiego krzesła. Po śmierci Pawła Krzywokolskiego jego miejsce w radzie zajął Antoni Paczoska (nr 430).
