Paulus Kauffman (Koffmann, Kaffman)
Kupiec, przedsiębiorca górniczy, przybył do Krakowa z krajów niemieckich. Współcześnie w mieście było aktywnych kilka osób noszących nazwisko Kaufman, o nieustalonych więzach rodzinnych. Paweł zasiadł w 1500 roku w ławie miejskiej, urząd ławnika sądowego pełnił do roku 1503 włącznie, kiedy to uzyskał nominację do rady miejskiej. W radzie zasiadał przez następnych 26 lat. Jego udział w radzie urzędującej, a zatem sprawowanie funkcji burmistrza, potwierdzony jest w latach 1516 i 1522. Był specjalistą w sprawach finansowych, w latach 1517—1518 pełnił funkcję lonera, w roku 1525 zasiadał w Komisji 4 Mężów Starszych. Zajmował się handlem, a także górnictwem i hutnictwem. Już w 1502 roku miał udziały w kopalni w Jaworznie, w roku 1507 nabył hutę w Pomorzanach, uzyskał również przywilej królewski na poszukiwanie i wydobycie wszelkich rud metali. Posiadał także zezwolenie na uruchomienie w Starczynowie pod Olkuszem fabryki blachy i drutu. W Krakowie był właścicielem domów przy ulicach Szewskiej i Rogackiej (obecnie Reformacka), dwóch kramów bogatych i łaźni, a poza miastem wsi Balin i części Modlicy. Od Piotra Ligęzy dzierżawił Chrzanów, wykupił ponadto wójtostwo sanockie. W kościele Mariackim odziedziczył po Salomonach jeden z ołtarzy, dla którego w 1522 roku zamówił obraz swego patrona, przedstawiający scenę Nawrócenia św. Pawła. Był żonaty z Katarzyną, córką Piotra Salomona (nr 288). Zmarł w 1529 roku, pozostawiając sześciu synów, wśród nich Jana, prepozyta kościoła św. Anny, oraz trzy córki, między innymi Annę, trzecią żonę rajcy Jana Kezingera-Kislinga (nr 298), i Urszulę, wydaną za rajcę Michała Bogacza (nr 340), a po jego śmierci za rajcę Stanisława Ziemianina (nr 346).
