Nicolaus Zupparius (Supparius, Suppnik, Sapnik)
Kupiec i przedsiębiorca, żupnik bocheński i wielicki. Odnotowany w księgach miejskich w latach 1369-1397. Karierę we władzach samorządowych Krakowa rozpoczął w 1369 roku, zasiadając w ławie miejskiej. Ławnikiem był też w roku następnym. W roku 1375 Mikołaj po raz pierwszy został powołany do rady miejskiej. Nominacje do rady urzędującej uzyskiwał wielokrotnie, do roku 1397 włącznie. Jako rajca w 1378 roku wyraził zgodę Tomaszowi Nosatce na sprzedaż miechowskim bożogrobcom szeregu budynków, natomiast w 1388 roku reprezentował radę miejską przy zakupie przez miasto Kraków od Piotra i Jana (nr 152), synów stolnika sandomierskiego i rajcy Jana Borka starszego (nr 72), wsi Grzegórzki i młyna przy kościele św. Mikołaja. Był właścicielem domu położonego przy ul. Wiślnej, sąsiadującego z nieruchomością przyszłego rajcy, Marcina Weygila (nr 167). Mikołaj był w 1392 roku zadłużony u niejakiego Bertolda Keglera, rachunek z oddania długu miał przedstawić rozjemcy, którym był rajca Goczo Czin (nr 97).
Dokument wydany w 1388 roku w Krakowie, w którym ławnicy krakowscy oznajmiają, że Piotr i Jan (nr 152), synowie Jana Borka starszego, stolnika sandomierskiego (nr 72), sprzedali wobec sądu ławniczego miastu Krakowowi, reprezentowanemu przez rajców, w tym Mikołaja żupnika, wieś Grzegórzki i młyn położony obok kościoła św. Mikołaja — oraz powiększenie zapisu imienia (Archiwum Państwowe w Krakowie, sygn. perg. 89)