Nicolaus de Coprywnica
Prawnik, profesor i rektor Uniwersytetu Krakowskiego, kanonik kapituły katedralnej, urodzony w Koprzywnicy. Syn Stanisława, siostrzeniec Stanisława starszego, plebana w Koprzywnicy. Na Uniwersytecie ukończył Wydział Sztuk Wyzwolonych, następnie po studiach prawniczych w 1492 roku otrzymał promocję na doktora prawa kanonicznego. Został przyjęty do prawa miejskiego w 1505 roku. Na początku roku 1506 został notariuszem publicznym, rok później prokuratorem Uniwersytetu Jako znawca prawa w roku 1509 uzyskał nominację do rady miejskiej. Zasiadał w radzie do roku 1520, w tym czasie był sześciokrotnie powoływany do rady urzędującej, której członkowie w ustalonej kolejności pełnili funkcję burmistrza. W prace rady nie był nadmiernie zaangażowany; gdy 1520 roku rezygnował z godności rajcowskiej, rada miejska w odnośnej uchwale stwierdziła, że zajmował się sprawami sierot i więźniów, nie biorąc udziału w procesach kryminalnych. Mikołaj już w roku 1500 miał niższe święcenia kapłańskie. Ożenił się jednak z Agnieszką z Minockich herbu Nowina i zamieszkał w domu obok Kolegium Jurystów. Zagrożony karami, uzyskał w 1505 roku dyspensę papieża Juliusza II. Po śmierci żony przyjął święcenia kapłańskie, a gdy w roku 1520 uzyskał kanonię w katedrze wawelskiej, zrezygnował z udziału w radzie miejskiej. W latach 1529—1530 był rektorem Uniwersytetu. Zmarł 21 stycznia 1542 roku. Został pochowany w katedrze na Wawelu w grobowcu swego protektora Jakuba z Szadka.
