Nicolaus Seyfred (Seyffrid, Zeyfrid, Zewridus)
Kupiec i finansista, pojawiający się w dworskich kręgach w Krakowie i węgierskiej Budzie. Został odnotowany w księgach miejskich w latach 1423—1458. We władzach miasta pojawił się w roku 1423 na urzędzie ławnika sądowego. Kilka lat później, w 1427 roku, po raz pierwszy został odnotowany w radzie miejskiej, w której zasiadał przez ponad 30 lat, wielokrotnie wchodząc w skład rady urzędującej i pełniąc wówczas w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. Przez 20 lat, od 1429 do 1448 roku, trwała zawiła sprawa klejnotów i sreber kościelnych przyjętych przez Mikołaja jako zastaw od urzędnika węgierskiego króla Zygmunta Luksemburskiego i zdeponowanych na ratuszu; interwencje w tej sprawie podejmowali Władysław Warneńczyk i Kazimierz Jagiellończyk. W roku 1440 Mikołaj brał udział w poselstwie rajców krakowskich do Budy, gdzie aktualnie rezydował król Władysław; uzyskali oni tam przywilej potwierdzający, że kupcy z Krakowa i Polski oraz kupcy węgierscy mają korzystać z takiej samej wolności handlu w obydwu państwach, jaką mieli za czasów króla Ludwika. Mikołaj przewoził też wtedy korespondencję między królem i królową a Henrykiem Mnichem, przełożonym klasztoru w Ofen. W 1448 roku Kazimierz Jagiellończyk interweniował u rajców krakowskich, aby wydali Mikołajowi jego srebra skonfiskowane przez kasztelana i namiestnika królewskiego Jana z Czyżowa i zdeponowane w ratuszu, co wiązało się ze wspomnianą już sprawą zastawu w srebrze. Mikołaj zmarł przed 24 kwietnia 1465 roku.
