Nicolaus Alantsee (Alancy)
Aptekarz, syn aptekarza Jana z Płocka, brat aptekarza Pawła z Płocka oraz Ambrożego, bakałarza i altarysty w katedrze płockiej. Pochodził z rodziny weneckiej osiadłej w Polsce. Pieczętował się herbem własnym Alantsee. Wraz z bratem w 1569 roku otrzymał nobilitację. W latach 1559–1563 zasiadał w ławie miejskiej. Był lonerem do roku 1576 i ławnikiem Sądu Wyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim w latach 1568–1570. Do rady został powołany w roku 1571, dwukrotnie zasiadał w radzie urzędującej i pełnił – w przypadającej na niego kolejności – funkcję burmistrza. W roku 1574, gdy w mieście brakowało żywności, rada zleciła mu, aby dopilnował niewykupywania jej przez cudzoziemskich kupców. W roku 1575, w ramach działań mających wzmocnić system obronny miasta, powierzono mu pieczę nad dwiema wieżami położonymi między bramami Floriańską i Mikołajską, bronionymi przez szewców. Miał dom z apteką w Rynku Głównym (obecnie nr 11), był też właścicielem gruntów w Warszawie. Ożenił się z Anną Rogulską. Pozostawił synów: Jana, Mikołaja, rajcę (nr 431), Zygmunta, ławnika Sądu Wyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim i rajcę (nr 454), oraz córki: Cecylię, żonę rajcy Jana Pipana (nr 419), Annę, żonę Antoniego Sznebergera, oraz Elżbietę, poślubioną przez Daniela Zaydlica (nr 462). Zmarł przed 13 maja 1579 roku w Płocku i tam został pochowany.
