Michael Wesołowski
Piwowar, prowadził też zajazd – w sierpniu 1768 roku w wielkim pożarze Kleparza spłonął jego dom z zajazdem i nowo wybudowanym browarem. Odnotowywany na urzędzie rajcy kleparskiego w przedziale lat 1765–1784. Zapewne wcześniej „terminował” w ławie miejskiej, lecz ślady tego w zubożałych aktach kleparskich nie zachowały się. Pełnił funkcję prowizora szpitala św. św. Apostołów Szymona i Judy; w 1768 roku wraz z drugim prowizorem, rajcą Michałem Molęckim (nr 189), zawarł kontrakt z małżonkami Antonim i Katarzyną Mielowskimi na dzierżawę placu należącego do szpitala. W 1753 roku został odnotowany jako podskarbi w Bractwie Ubóstwa Pana Jezusa przy kościele św. Floriana. Kryzysowy okazał się dla niego rok 1784 – został oskarżony o zgwałcenie sekwestru oraz przywłaszczenie z niego wysokich kwot pieniężnych z zajętych przez urząd w depozyt sum i wyrokiem sądu wielkorządowego usunięty z urzędu. Żonaty od 1744 roku z Rozalią Stoikowską. Zmarł 5 stycznia 1788 roku, w wieku 70 lat. Pochowany został w kościele św. Floriana, w grobie przed obrazem św. Sebastiana. W roku 1791, podczas sporządzania Regestru ludności chrześcijańskiej Kleparza, odnotowano, że w jego domu mieszkali wówczas wdowa Rozalia z córką Salomeą i zięciem Pawłem Woźnickim oraz sługą Klarą Gwozdrukowicz.
