Michael Glogoza (Glogossa, Glogota)
Kazimierzanin, odnotowany jako ławnik w 1436 roku, kiedy to wraz z innymi ławnikami wydawał przywilej na dom położony w Kazimierzu za prezbiterium kościoła św. Katarzyny; dom ten później zwany był „Janeczkowskim”, a następnie „Pukalowskim”, od przydomka zamieszkujących w nim rajców Pukalów: Stanisława (nr 235) i Andrzeja (nr 252). Michał Glogosza był ławnikiem także w roku 1438 roku, wówczas wójt i ławnicy kazimierscy potwierdzili, że Mikołaj Czipser (nr 118) odstąpił swój dom położony obok domu Jana rękawicznika i Kaspra kołczannika (nr 120) w Stradomiu Wincentemu kołczannikowi (nr 122). Także w tym roku wraz z innymi ławnikami potwierdzał, że Mikołaj Gedanke sprzedał swój dom położony w rynku Jakubowi Schdzychniczowi i jego żonie Katarzynie. W radzie urzędującej-burmistrzowskiej zasiadał w latach 1441 i 1443. W pierwszej kadencji rajcowskiej wraz z Lutką, wielkorządcą krakowskim i kanonikiem poznańskim, oraz innymi rajcami poświadczał, że Kilian wraz z żoną Jadwigą zapisali w testamencie klasztorowi oo. Augustianów w Kazimierzu łan pola i łąkę położone w Czyżowej obok dóbr klasztornych. Z kolei w 1443 roku, za jego drugiej odnotowanej kadencji, wraz z pozostałymi rajcami urzędującymi poświadczył, że Katarzyna Czipczyna z córką Dorotą zrezygnowały z połowy łanu we wsi Czyżowa na rzecz klasztoru oo. Augustianów w Kazimierzu, zachowując prawo dożywocia. Inne ślady jego działalności wraz z księgami radzieckimi z tego okresu przepadły.
Dokument wystawiony w 1438 roku w Kazimierzu przez ławników miejskich, z Michałem Glogoszą w składzie, w którym ława stwierdziła, że Mikołaj Gedanke odstąpił swój dom położony w rynku Jakuszowi Schdzychniczowi i jego żonie Katarzynie; przy dokumencie na pergaminowym pasku pieczęć ławnicza kazimierska, zachowana w ułamkach Dokument wystawiony w 1438 roku w Kazimierzu przez ławników miejskich, z Michałem Glogoszą w składzie, w którym ława stwierdziła, że Mikołaj Gedanke odstąpił swój dom położony w rynku Jakuszowi Schdzychniczowi i jego żonie Katarzynie; przy dokumencie na pergaminowym pasku pieczęć ławnicza kazimierska, zachowana w ułamkach - oraz zbliżenie pieczęci i zapisu imienia (Archiwum Narodowe w Krakowie, sygn. perg. 202)