Melcher (Malchior) Weygil (Weigil, Wegil, Veygel)
Kupiec, przybyły do Krakowa z Wrocławia, starszy cechu kramarzy. Prawo miejskie uzyskał w 1488 roku, poręczali za niego Kwnisz i Wenczil Pawczir. Bez stażu ławniczego powołany został do rady miejskiej w roku 1513. Pełnił urząd rajcy przez prawie 20 lat, do 1530 roku włącznie. W radzie urzędującej zasiadał czterokrotnie, pełniąc wówczas funkcję burmistrza miasta. Funkcję starszego cechu kramarzy pełnił w latach 1503 i 1504. Wielokrotnie poręczał przy przyjęciu do prawa miejskiego: w 1592 roku za Jana Mitaszitcza, w 1493 roku za Marka Borouyecza, w 1494 roku za Mikołaja Lindenera, w 1503 roku za Jana z Zebrzydowic i Stanisława Schemła z Niepołomic, w kolejnym roku za Michała Holundera z Wrocławia, a w roku 1506 za Jana Dziekana ze swego rodzinnego Wrocławia. Był właścicielem kamienicy położonej przy Rynku (obecnie nr 24), zwanej „Czeczotczyńską” i domu przy ul. Floriańskiej. Był żonaty z Katarzyną. Zmarł w roku 1530, pozostawiając synów: Stanisława i Marcina, którzy nie kontynuowali rajcowskiej kariery ojca, oraz córki: Katarzynę, wydaną za Jana Zalaszowskiego, rajcę w Tarnowie, i Urszulę, żonę któregoś z Czeczotków. Wnukiem Melchiora po córce Katarzynie był rajca krakowski Hieronim Zalaszowski starszy (nr 388). W roku 1539 wdowa po Melchiorze, osiemdziesięcioletnia Katarzyna, po dziesięcioletnim procesie o herezję i przejście na judaizm została spalona na stosie na Wendecie (obecnie Mały Rynek), co działo się za biskupa Piotra Gamrata. Luteranie, a później arianie, uznali ją za swoją pierwszą męczennicę w Polsce.
