Melchior Jan Kaczenski
We fragmentarycznie zachowanych i nieporządnie prowadzonych księgach miejskich z interesującego nas tutaj okresu od roku 1759 pojawiają się rajcy Melchior Kaczyński i Baltazar Kaczyński (nr 191), natomiast w roku 1763 rajca Kasper Kaczyński (nr 192). Wobec jednoznacznie brzmiących zapisów brak jest podstaw do łączenia tych trzech postaci w jedną czy dwie. Kaczyńscy pojawili się w Kleparzu w tym samym czasie, w zasadzie od razu w radzie miejskiej – w trzech bliskich sobie latach po dwóch z nich w różnej konfiguracji pełniło urząd rajcy-burmistrza. Ich imiona nawiązujące do trzech biblijnych królów-mędrców pozwalają przypuszczać, że byli braćmi, może był to ojciec i dwóch synów. Czy Kaczyńscy mogli, mając bliskie więzy rodzinne, zajmować równolegle najwyższe urzędy? Historia ukazuje, że bez względu na zasady wszystko jest możliwe. Najwięcej śladów pozostało po Melchiorze Janie, dwojga imion, który w radzie miejskiej zasiadał w latach 1759 i 1760 wspólnie z Baltazarem, a w roku 1763 wraz z Kasprem. W 1756 roku był już właścicielem domu w Kleparzu, nie zapłacił też 300 złotych za kwaterunek przechodzącego przez miasto wojska austriackiego. W roku 1759 jako rajca brał udział w dwóch posiedzeniach rady, ławy i pospólstwa związanych z dodatkowymi obciążeniami finansowymi na pokrycie wydatków miasta i jego długów, w 1763 roku jako burmistrz prowadził osobiście tego rodzaju obrady dotyczące podobnych spraw. Był członkiem Bractwa Ubóstwa Pana Jezusa przy kościele św. Floriana, w 1761 roku odnotowany jako bracki konsyliarz. W 1766 roku wraz z żoną Katarzyną sprzedał swój dom w Kleparzu Antoniemu Ungerowi z Aleksandrowic, zaś rok później Unger pozwał Melchiora i Katarzynę przed urząd radziecki za najście na ten dom i zagrabienie nieokreślonych rzeczy (zapewne uznanych za swoje z czasów zamieszkiwania tam). W końcu Unger nie osiedlił się tam, odnotowywani byli najemcy, wśród nich w 1767 roku szewc Leopold; być może Kaczyńscy wrócili do tego domu (w 1769 nadal odnotowywani byli jako mieszkańcy Kleparza). Katarzyna zmarła w 1772 roku, pochowana została na cmentarzu przy kościele św. Floriana. Melchior zmarł zapewne przed rokiem 1774, kiedy to kamienicę niegdyś Kaczyńskich określono jako pustą, zaś w roku 1779 jako ruderę. W 1774 roku na miejsce Melchiora Kaczyńskiego w radzie wybrano Antoniego Sobocińskiego (nr 195), jednak nie wiadomo, czy wakat ten wyniknął ze zgonu Kaczyńskiego, czy z innej przyczyny – w każdym przypadku w roku 1780 Melchior został odnotowany jako zmarły, wtedy też wzmiankowano pierwszy i ostatni raz dwóch jego synów: Romualda i Franciszka. Rajca pozostawił znaczne długi. W roku 1787 sporządzono podpisaną przez ówczesnego burmistrza Tomasza Pleszanowskiego (nr 196) notę Pretenssyi Miasta Kleparza do ruderów kiejdy sukcesorów Kaczyńskich, gdzie zestawiono długi Kaczyńskich i ich prawnych następców wobec miasta, na łączną kwotę 1131 złotych. Tytuły zadłużeń sięgały roku 1756 i wspomnianego już niezapłaconego kwaterunku. Nie rozliczono z magistratem kwoty 500 złotych, dług za sześć beczek soli wynosił 200 złotych, za pogłówne z pięciu lat 40 złotych, za szos zaś 10 złotych. Wspomniany burmistrz wraz z asystującymi mu rajcami, ławnikami i przedstawicielami pospólstwa postanowili zlikwidować zadłużenie po Kaczyńskim, co oznaczałoby, iż uznano go za nieściągalny, zapewne z powodu braku znanych sukcesorów. Kaczyńscy jak niespodziewanie się pojawili, tak i bez dalszych śladów zniknęli.
