Martinus Vrbankowic
Kupiec, urodzony w Kleparzu, syn Urbana, rzeźnika, rajcy kleparskiego, brat Tomasza, także rajcy kleparskiego. Przyjął krakowskie prawo miejskie w roku 1568. Prawdopodobnie studiował na Uniwersytecie Krakowskim. Nie zasiadał w ławie sądowej. Powołany do krakowskiej rady miejskiej w roku 1573, brał udział w jej pracach przez 33 lata. W tym czasie aż 19 razy wchodził do rady urzędującej i sprawował w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. Od 1575 roku odpowiadał za stan jednej z wież między bramami Floriańską i Mikołajską, bronionej przez cech krupników i przekupniów. Dobrze zapisał się podczas oblężenia Krakowa przez arcyksięcia Maksymiliana w roku 1587. Od 1582 do 1593 roku był lonerem. Posłował do Warszawy na sejm elekcyjny w 1587 roku, gdzie opowiedział się za elekcją Zygmunta III, był także posłem na sejmiki prowincjonalne w latach 1586, 1590, 1595. Odprawiał w imieniu miasta poselstwa specjalne do królów. Podczas napaści na zbór i cmentarz ewangelicki jako burmistrz w maju 1591 roku wysłał z interwencją hajduków, a o wydarzeniu poinformował króla. W latach 1574–1580 był prowizorem szpitala św. Ducha (oskarżono go o nadużycia), w 1596 roku – przytułku św. św. Sebastiana i Rocha, od roku 1596 – edylem kościoła Mariackiego. Handlował solą. Od miasta dzierżawił wsie Dąbie i Grzegórzki. Dla córek załatwił dzierżawę miejskiego ogrodu przy bramie Nowej, a dla drugiej żony dzierżawę miejskiego kramu na targu węglowym. Miał kamienice przy ulicach św. Jana (obecnie nr 24) i Mikołajskiej (obecnie nr 6). Dwukrotnie żonaty: z Jadwigą Straszkówną i Urszulą, córką rajcy Jana Kluczowskiego (nr 361). Zmarł w Krakowie przed nominowaniem nowej rady na rok 1606. Pozostawił dwóch synów i pięć córek.
