Martinus (Marczin) Gunkowski (Gunkowic, Gunkowiec)
Kazimierzanin, powołany do rady miejskiej w roku 1612 (zajął miejsce po zmarłym Piotrze Czarnym młodszym – nr 234). Za życia przygotował sobie płytę nagrobną, w treści której określił się jako consul Kazimirien, stawiając datę roczną 1610, mimo że rajcą został dopiero dwa lata później. W tym czasie ostatnie wybory do rady odbyły się w roku 1607, przez następne lata – zgodnie z zapisami w księgach radzieckich – nie obsadzano zwalnianych w wyniku zgonów rajców miejsc i dopiero w roku 1611 wielkorządca krakowski Jan Płaza nominował aż pięciu nowych rajców na miejsca zarezerwowane dla kazimierzan (aby rady nie tworzyły wyłącznie osoby niedoświadczone, szóste miejsce wyjątkowo zostawiono dla osoby, która miała za sobą staż rajcowski – na miejscu tym obsadzono Kaspra Rzepczyńskiego – nr 262); wśród owych pięciu osób nie było Marcina Gunkowicza, potwierdzony na urzędzie rajcowskim został on dopiero w roku 1612. Skąd zatem na nagrobku rok 1610? Albo Marcin Gunkowicz miał przyrzeczone miejsce w radzie, lecz rzecz się odwlekała, a on nieopatrznie wyprzedził zdarzenia, fundując sobie płytę z – jak się okazało – błędem, albo wydarzyło się w roku 1610 w sprawie wyborów coś, czego księgi miejskie nam już nie przekazały. W radzie zasiadał przez niecałe dziesięciolecie, w radzie urzędującej odnotowano go dziewięciokrotnie. Miał ognisty temperament: w 1612 roku przed kleparskim urzędem wójtowskim stawił się Wawrzyniec Chrzanowski, woźny i generał wszech ziem w Koronie Polskiej, poprzeć skargę, którą złożył mieszczanin kazimierski Jana Masło na rajcę Marcina Gunkowicza o to, iże on w piątek blisko przeszły, to jest przed Świętym Szymonem Judy, nie oglądając się na konstytucje y na srogość prawa pospolitego, które wszelakich gwałtów zakazuje, sam będąc rajcą miasta tego, coby sam miał przestrzegać pokoju pospolitego y sam miał być bono exemplo, tego to protestującego mieszczanina […] bez żadnej przyczyny najpierw w gębę dał, potym […] sługami zbił, rany zadał y o mały włos nie zabił y sługom na swój grosz dobrze bić kazał […] skąd ten protestujący chory bardzo. Marcin Gunkowicz zmarł w 1621 roku. Jego miejsce w radzie zajął Wojciech Mroczkowicz (nr 282).
