Martinus Grudniewic
Karczmarz, prowadził też własny browar. W 1674 roku zasiadł w ławie sądowej, w roku 1684 uzyskał nominację do rady miejskiej, w której krzesło zajmował przez sześć lat, będąc w tym czasie trzykrotnie powoływany do rady urzędującej-burmistrzowskiej. W roku 1670 złożył na niego do rady miasta skargę Jakub Dworzański, rzeźnik kleparski, podnosząc, że pomieniony Pan Grudniewic tym się nie kontentując, że smrody tak od browaru jako y od plugawego bydła, nawet od miejsca dla wygody ludzkiej y wypróżnienia potrzebnego, rynsztokiem ku jatkom rzeźniczym, kędy też zwykł siadać, przepędza y wielką nieszczęsność przez te smrody czyni, ale jeszcze gdy protestujący regurował po przyjacielsku łagodnym sposobem aby tego nie było więcej, ten Grudniewic nie tyko słowami obelżywemi, mówiąc taki owaki synu kędyś się oderwał od szubienice, a jam tu panem, zesromował, ale też porwawszy się do kija pobił nim y potłukł protestującego, którego gdy żona bronić chciała y onej się także dostało. Marcin Grudniewicz był żonaty z Reginą, pochodzącą z sąsiadującej z Kleparzem jurydyki Błonie. Rodzicami chrzestnymi ich urodzonego w 1665 roku syna Franciszka byli rajca Jakub Grabiański (nr 160) i rajczyni Rozalia, żona Melchiora Gwoździkowicza (nr 151). W 1670 roku Grudniewicz toczył wraz z żoną Reginą spór sądowy ze spadkobiercami po zmarłym rajcy Janie Dryjewiczu starszym (nr 164), mając roszczenia do masy spadkowej. Zmarł w roku 1684 lub 1685.
