Martinus Golinski
Kazimierski karczmarz, słodownik i miodosytnik, z zamiłowania historyk, zbieracz oraz dziejopis, autor zachowanych czterotomowych Kronik będących zbiorami materiałów o znaczeniu historycznym i zapisków kronikarskich, w kontekście ogólnokrajowym i lokalnym, kazimierskim, o objętości ponad 3500 stronic. Urodzony 2 listopada 1608 roku w Wieliczce, syn Jakuba i Reginy. W roku 1633 został przyjęty do kazimierskiego prawa miejskiego. Specjalizował się w wyrobie miodu pitnego, w 1644 roku odnotowany został jako starszy cechu karczmarzy i słodowników. Wszedł do władz miejskich: w latach 1638–1647 pełnił urząd ławnika, z ławy powołano go w roku 1648 do rady miejskiej, na miejsce zwolnione po śmierci rajcy Wojciecha Mroczkowicza (nr 282). Godność rajcy sprawował przez ćwierć wieku, w tym czasie sześciokrotnie zasiadał w radzie urzędującej-burmistrzowskiej. Wybierany był na urząd lonerski: lonerem był w latach 1651–1652, przy nim drugim lonerem był Wawrzyniec Mroczkowicz (nr 303), z kolei on był drugim lonerem w roku 1654, przy lonerze Wojciechu Zawadzie starszym (nr 298). W 1647 roku wraz z pisarzem miejskim, późniejszym rajcą Mikołajem Luteckim (nr 309), reprezentował Kazimierz na sejmiku proszowickim, gdzie miał dbać, aby miastu nie narzucono nowych ciężarów, a nieprzychylni Kazimierzowi delegaci Krakowa nie działali na jego szkodę. Z kolei z rajcą Zachariaszem Wegrzynowiczem (nr 281) byli przedstawicielami miasta mającymi na sejmie w Warszawie starać się o przyznanie Kazimierzowi pra-
![Kielich mszalny srebrny złocony z ozdobnym guzem
z kryształu górskiego ufundowany w 1667 roku przez
Marcina i Annę Golińskich dla kościoła Bożego Ciała; na
stopie kielicha ryt przedstawiający wyobrażenie Najświętszej
Marii Panny z Chrystusem i modlących się ofiarodawców
oraz litery: M[arcin] G[oliński] R[ajca] K[kazimierski]
(Skarbiec klasztoru Kanoników Regularnych
Laterańskich przy kościele Bożego Ciała w Krakowie)](/data/domains/1/m_crm_tomes/4088/files/_5bbb38e4f019f.png)
