Mathias Wojewodzky (Woiewodzki)
Prawnik, urodzony około 1777 roku w Wojewódce w powiecie sokołowskim, rodzinnym gnieździe Wojewódzkich, z których wywodził się Jakub Wojewódzki, obrońca Smoleńska w 1633 roku. Absolwent Wydziału Prawa Szkoły Głównej Koronnej (Uniwersytetu Jagiellońskiego), do ukończenia studiów pozostający pod opieką brata. Karierę prawniczą rozpoczął w sądownictwie jako auskultant, to jest niższy urzędnik sądowy – sekretarz sędziego w Sądzie Krajowym w Krakowie. Z tej pozycji zgłosił swoją kandydaturę w konkursie na urząd burmistrza Podgórza, ogłoszonym przez urząd cyrkularny w Bochni na mocy gubernialnego dekretu niezwłocznie po śmierci burmistrza Karola Goriuppa (nr 3) w maju 1805 roku. Wygrał w drugiej turze konkursu, jednak równolegle ustanowiono nowe zasady wyłaniania władz miejskich, wprowadzające nominowanie w miejsce wybieralności w drodze konkursów. W tej sytuacji na przełomie lipca i sierpnia 1805 roku uzyskał status burmistrza tymczasowego, z roczną pensją 500 złotych reńskich (burmistrz krakowski zarabiał ówcześnie 1200 złotych reńskich). Miał wówczas niespełna 30 lat – stał się tym samym najmłodszym burmistrzem w historii Podgórza. Nie wiązał jednak swojej przyszłości z tym miastem, starał się bowiem o posadę w sądownictwie. Już po roku, w lipcu 1806 roku, otrzymał nominację do trybunału apelacyjnego sądu szlacheckiego (z płacą 1000 złotych reńskich rocznie). Złożył zatem rezygnację z urzędu burmistrza, a ostatni ślad jego urzędowania w podgórskim magistracie pochodzi z września 1806 roku.
