Mathias (Macziej) Placzybabka (Placybabka, Placzibapka, Placibobka, Placyduka) pellifex (pelio, pellarius, pelliparius)
Kuśnierz stradomski, przedstawiciel przedmieścia we władzach miejskich o jednym z najdłuższych stażów pracy na urzędach kazimierskich. Początkowo posługiwał się przydomkiem opisującym jego kuśnierski fach (pellifex, pelio), następnie wyróżniał go przydomek „Placibabka” w różnych brzmieniach i odmianach, o nieznanej genezie. We władzach miejskich zasiadł w roku 1534, obejmując na rok urząd ławnika, i pozostawał w nich przez pół wieku, być może z przerwą w latach 1541–1543. W latach 1535–1540 rok w rok pełnił urząd wójta stradomskiego, następnie powołany został w roku 1544 do rady miejskiej. Rajcą był przez niemal czterdzieści lat, w radzie urzędującej-burmistrzowskiej zasiadał dwudziestoczterokrotnie. Brał udział w uchwaleniu wilkierza w 1546 roku w sprawie kupna i sprzedaży wełny na wyroby sukiennicze i kapelusznicze, w latach 1553 i 1554 uczestniczył w poszerzaniu granic miasta żydowskiego, miał udział w podejmowaniu decyzji o kolejnym poszerzeniu w roku 1583. W roku 1581 uchwalał zgodę na zmianę zapisów w statucie cechu karczmarzy kazimierskich, dwa lata później zatwierdzał statut cechu słodowników, piwowarów i karczmarzy kazimierskich. Był właścicielem kamienicy położonej przy obecnej ul. Stradomskiej 11 (południowa część tej posesji), niedaleko od niego, pod dzisiejszym numerem 4, mieszkał Mikołaj Morzypiwo, z którym łączyły go dobrosąsiedzkie stosunki. Zmarł prawdopodobnie w roku 1584 lub 1585. Pozostawił córkę Annę, wydaną za ówczesnego ławnika Stanisława Radomskiego (nr 248), który w roku 1586 wszedł do rady na miejsce zwolnione po śmierci teścia.
