Martinus Pekalia (Penkalya)
Kuśnierz. Zapewne przed powołaniem do rady miejskiej odbywał staż w ławie sądowej, brak jednak z tego okresu ksiąg miejskich. W 1564 roku został odnotowany w radzie miejskiej, w składzie rajców starych, zatem karierę rajcy musiał rozpocząć wcześniej. W radzie zasiadał do roku 1578, w okresie tym dziesięciokrotnie uzyskiwał nominacje do rady urzędującej-burmistrzowskiej. W roku 1564 został wybrany na urząd wójta kleparskiego, natomiast w roku 1574 rada miejska powierzyła mu urząd lonera miejskiego. Musiał się wtedy wraz z drugim lonerem Jakubem Praczowskim (nr 93) tłumaczyć przed radą miejską, z jakiego tytułu kamienie przewożone na miejską budowę zostały po drodze położone przed domem Wawrzyńca Przezdzieckiego (zapewne krewnego rajcy Baltazara Przezdzieczka – nr 107), przed oknem piwnicznym, pod deskami tartymi i w miejscach zabłoconych. Wytłumaczył, że ja nie kazał kłaść, anim nie kładł, jeno ludzie kładli. Żonaty z Anną. Zmarł w 1578 roku, w tymże roku sporządzono inwentarz pośmiertny, w którym między innymi wymieniono sygnet złoty, pierścionek z turkusikiem, rusznicę długą i cztery krótkie, dwa kordy małe, futra kunie, norkowe i królicze (w tym brzuchowe królikowe), jak też kożuchy baranie i królikowe oraz liczne skóry, wśród nich sobolowe, lisie i bobrowe, co stanowiło pozostałość warsztatu kuśnierskiego.
