Mathias (Matyasz) Zgorzelski (Zgorzalski)
Złotnik ze Stradomia, początkowo zapisywany jako „Zgorzelski”, później utrwaliła się forma Gorzelski. W ławie miejskiej zasiadał w latach 1620–1621, nadzorował wówczas sporządzenie przez wdowę Felicję inwentarza pośmiertnego po Jakubie Wąsie, asystował też przy sporządzaniu inwentarzy pośmiertnych po zmarłych rajcach Jerzym Wolffie (nr 257) i Jerzym Bystrowskim (nr 280). Kilka lat później, w 1629 roku, w sprawie majątku pozostawionego przez wspomnianego rajcę Bystrowskiego wraz z rajcą Adamem Gołąbem (nr 290) wystąpił do sądu wielkorządowego przeciwko wykonawcom testamentu, czyli Jakubowi Zatorskiemu (nr 288) i Kasprowi Jagowicowi. W 1621 roku, jeszcze gdy zasiadał w ławie miejskiej, stanął w centrum zdarzenia, które jednak nie zaważyło na jego dalszej karierze: Sławny Jan Trok złotnik Stradomski z Uczciwą Urszulą żoną swą do Urzędu Woytowskiego Kazimierskiego przyszedłszy protestowali się na Pana Matyasza Zgorzelskiego złotnika y przysiężnika [ławnika] Stradomskiego. Iż chłopiec jego cegłą ciskając potłukł szyby w mieszkaniu ich, w czym gdy go postrzegli y do niego o sprawiedliwość szli, miasto sprawiedliwości posromocieł y zbił ich y szkody które przez to mają szacują sobie na grzywien pięćdziesiąt. Maciej Gorzelski powołany został do rady miejskiej w 1621 roku, na miejsce po zmarłym rajcy Jerzym Bystrowskim. W radzie zasiadał co najmniej przez niemal całe ćwierćwiecze, jednak jego udział w radzie urzędującej-burmistrzowskiej można odnotować jako pewny tylko w 1621 roku, choć zapewne rajcą urzędującym był i w innych latach. W tymże 1621 roku wraz z ówczesnym burmistrzem Tomaszem Różycem (nr 274) przyjmował testament złożony przez wybitnego Żyda kazimierskiego, Wolfa Poppera-Bociana, bogatego kupca i bankiera, fundatora synagogi jego imienia zachowanej do naszych czasów. W roku 1632 Maciej Gorzelski został odnotowany jako właściciel kamienicy położonej przy obecnej ul. Stradomskiej 8 (połowa dzisiejszej parceli), zrujnowanej później w okresie najazdu szwedzkiego. W 1645 roku odnotowano go już jako rację starego. Zakończenie jego rajcowskiej kariery nie jest znane.
