Ksiądz, biskup sufragan krakowski, historyk, literat (psudonim Bartłomiej Podgórzanin), urodzony w 1786 roku w Tarnowadce koło Rzeszowa, syn Franciszka herbu Ogończyk i Teresy Balickiej. Doktor teologii, doktor honoris causa teologii na Uniwersytecie Krakowskim (w Szkole Głównej Krakowskiej). Przez cara Mikołaja I odznaczony wielką wstęgą polskiego Orderu św. Stanisława. Po szkole oficerskiej w Wiedniu porucznik gwardii galicyjskiej, od 1811 roku w wojsku Księstwa Warszawskiego. Uczestniczył w kampanii 1812 roku, w 1815 roku wstąpił do armii Królestwa Polskiego. W 1817 roku porzucił wojsko i wstąpił do seminarium duchownego w Kielcach, rok później przyjął święcenia kapłańskie. Był proboszczem w Końskich i Stopnicy, kanonikiem krakowskim, administratorem diecezji krakowsko-kieleckiej, w 1845 roku otrzymał sakrę biskupią. W roku 1825 z ramienia Kapituły Krakowskiej zasiadł w Senacie Rządzącym Wolnego Miasta Krakowa. Sprzyjał stronnictwu szlacheckiemu, wspierał politykę prezesa Stanisława Wodzickiego (nr 647). W styczniu 1831 roku zmienił opcję, przyczyniając się do odejścia Wodzickiego z prezesury. W tymże roku w grudniu, wobec nieobsadzenia urzędu prezesa Senatu, stanął na czele miasta – pełnił obowiązki prezesa jako senator prezydujący. Po nadaniu Rzeczypospolitej Krakowskiej konstytucji w 1833 roku nie znalazł się w Senatcie, co wiązano z jego broszurą o powstaniu narodowym, jednak w 1839 roku decyzją rezydentów mocarstw opiekuńczych został do Senatu przywrócony. Rok później, w lipcu, w czasie kolejnego długotrwałego wakatu na urzędzie prezesa Senatu, ponownie kierował miastem jako senator prezydujący. Był zastępcą komisarza Instytutów Naukowych Rzeczypospolitej. Podczas wypadków 1846 roku wydał list pasterski nakazujący uległość wobec władzy zaborczej. Wraz z prezesem Senatu Janem Schindlerem (nr 666) uciekł ze zrewoltowanego Krakowa do Wiednia. Był to kres jego aktywności politycznej. W domu przy ul. Kanoniczej (obecnie nr 21) prowadził salon gromadzący intelektualistów i ludzi pióra. Był prezesem Towarzystwa Dobroczynności. Zmarł 25 sierpnia 1868 roku w Krakowie, pochowano go w katedrze na Wawelu, w 1872 roku trumnę przeniesiono do krypty kościoła Szarytek na Kleparzu.
