Wieś królewska, położona nad Młynówką Królewską, w obrębie dzisiejszych ulic Radzikowskiego i Lea, Kronikarza Galla i Siemieńskiego, Mydlnicką oraz Rydla i Odlewniczą. Podobnie jak w przypadku Nowej Wsi, grunta te były wymieniane w przywileju lokacyjnym Krakowa z 1257 roku jako uposażenie wójtowskie, taką samą drogą stały się dobrem królewskim w zarządzie wielkorządcy krakowskiego. Początki wsi sięgają 1366 roku, kiedy to wielkorządca krakowski Bodzęta z Kosowic objął w faktyczne posiadanie część krakowskich pastwisk miejskich zwanych Łobzowem, zaprowadzając na nich własność królewską i zakładając ogrody. Kazimierz Wielki wybudował tam pałac królewski – myśliwski zameczek z wieżą. W 1501 roku wieś tę dzierżawił Jan Boner, rajca krakowski, który w miejsce pańszczyzny wprowadził czynsz. Wieś z pałacem i folwarkiem zostały w 1787 roku darowane przez Stanisława Augusta Poniatowskiego na rzecz Akademii Krakowskiej. Łobzów liczył wówczas blisko czterdzieści domów i około dwustu mieszkańców, trudniących się na żyznej ziemi głównie ogrodnictwem (wartość tamtejszego gruntu potwierdzało powiedzenie: „lepszy zagon na Łobzowie niż gdzie indziej niwa”). Tym samym losy Łobzowa połączyły się z terenem dawnej jurydyki uniwersyteckiej Gramatyka. Jak w przypadku wielkorządowej Nowej Wsi również Łobzów miał samorząd z dawną tradycją, jednak dokumenty gminne zachowały się tu od końca XVII wieku. W wyniku ustaw Sejmu Czteroletniego w 1791 roku Łobzów znalazł się w granicach Krakowa, w jego Cyrkule III Garbarskim, jednak tylko do roku 1792 – po sejmie grodzieńskim przywrócono mu samodzielność. W Rzeczypospolitej Krakowskiej od 1838 roku Łobzów wraz z Gramatyką ponownie został przyłączony do miasta, gdzie wszedł do Cyrkułu II. W roku 1853 kolejny raz wyłączono go z granic Krakowa. Powstała w 1867 roku jednolita dla tych terenów, gmina Łobzów posiadała, zgodnie z ustawami autonomicznymi, samorząd z naczelnikiem gminy na czele. Według spisu z 1902 roku gmina liczyła sześćdziesiąt sześć domów mieszkalnych i dwadzieścia trzy zabudowania gospodarcze, zamieszkiwało ją około tysiąca czterystu osób, w tym ponad pięciuset wojskowych. Dopiero tworzenie Wielkiego Krakowa i rok 1910 ustabilizowały przynależność Łobzowa do Krakowa, gdzie administracyjnie wszedł do obwodu IV, tworząc jednocześnie XVI dzielnicę katastralną.
