Lech Wałęsa

Lech Wałęsa

przewodniczący Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”,

przyszły prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, laureat Pokojowej Nagrody Nobla

Z uroczystości wręczenia dyplomu honorowego obywatelstwa 17 października 1990 r. w Pałacu Wielopolskich. Lech Wałęsa w sali Obrad RMK oraz własnoręczny podpis uhonorowanego.

Lech Wałęsa, elektryk, przywódca związkowy, polityk, prezydent RP. Urodzony 29 września 1943 r. w Popowie w województwie kujawsko-pomorskim. Od 1967 r. zatrudniony jako elektryk w Stoczni Gdańskiej, aktywny w nielegalnym ruchu związkowym, uczestnik wydarzeń grudniowych 1970 r. – zwolniony z pracy w 1976 r. Przywódca strajkowy w sierpniu 1980 r., doprowadził do zawarcia z rządem tzw. porozumień sierpniowych; współzałożyciel i pierwszy przewodniczący NSZZ „Solidarność”. W stanie wojennym internowany do zimy 1982 r., do końca lat 80. XX w. na czele podziemnej „Solidarności”. W 1989 r. przewodził stronie opozycyjno-solidarnościowej podczas obrad tzw. okrągłego stołu, współtwórca sukcesu wyborczego opozycji demokratycznej w wyborach 4 czerwca 1989 r. Pierwszy pochodzący z wyborów powszechnych prezydent RP – sprawował urząd w kadencji 1990–1995. Później nadal aktywny politycznie po stronie demokratycznej, m.in. w ramach założonej przez siebie fundacji Instytut Lecha Wałęsy. Laureat Pokojowej Nagrody Nobla z roku 1983, kawaler Orderu Orła Białego.

Tytuł nadany uchwałą Rady Miasta Krakowa nr V/34/90 podjętą 24 sierpnia 1990 r., gdy urząd prezydenta miasta pełnił Jacek Woźniakowski, a Radzie przewodniczył Kazimierz Barczyk. Wyróżnienie zbiegło się z jubileuszem 10-lecia powstania NSZZ „Solidarność” pod przewodnictwem uhonorowanego. Wręczenie dyplomu nastąpiło 17 października 1990 r. podczas uroczystej sesji Rady Miasta Krakowa w sali Obrad RMK w Pałacu Wielopolskich w Krakowie. Duplikat dyplomu zdeponowany został w Muzeum Krakowa.

Wręczenie przez prezydenta miasta i przewodniczącego RMK dyplomu oraz reprodukcja duplikatu tego dyplomu.