Dawna wieś po prawej stronie Wisły, obecnie w południowej części miasta Krakowa, około 4 km od jego centrum, przy starym trakcie zwanym drogą myślenicką, sąsiadująca z Zakrzówkiem i Podgórzem (odpowiednio od lat 1910 i 1915 z Krakowem), Wolą Duchacką, Kurdwanowem, Jugowicami i Borkiem Fałęckim.
W najstarszej znanej wzmiance, pochodzącej z 1386 roku, nazwa wsi została zapisana w brzmieniu de Lagiwnik. W innych dawnych zapiskach w postaciach: de Lagownik (1389), Lagewniki (1407), Langewnyky (1464), Lagiewnyky (1470). Nazwa wsi utworzona od terminu „łagiewnik” oznaczającego bednarza, słodownika, piwowara, miodosytnika, w innej wersji od słowa „łagwie” określającego naczynia podróżne z drewna lub skóry.
Łagiewniki do zaborów należały do parafii pw. św. Jakuba Apostoła w Kazimierzu przy Krakowie, po 1772 roku znalazły się w parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gaju, od roku 1925 weszły do parafii pw. Matki Boskiej Zwycięskiej w Borku Fałęckim. W XIX wieku godłem wsi było przedstawienie postaci na beczce, na początku XX wieku na gminnej pieczęci wizerunek oka opatrzności.
Wieś lokowana na prawie niemieckim przed 1375 rokiem przez króla Ludwika Węgierskiego. Wytyczono wówczas centrum zabudowy w rejonie dzisiejszych ulic Myślenickiej i Sobótka oraz niwowy rozłóg pól. W XIX wieku odnotowywano miejscowe nazwy niw i rejonów wsi: Daleszów, Dąbrówka, Pierzchówka, Miejscowa, Nawsie.
Historycznie wieś była własnością szlachecką. Pierwotnie wieś służebna grodu krakowskiego, własność rycerska, od połowy XV wieku należała do kasztelanów krakowskich – do XVIII wieku zarządzali nią dzierżawcy. Po pierwszym rozbiorze przeszła w ręce prywatne. W latach 80. XVIII wieku przeprowadzono przez Łagiewniki odcinek traktu cesarskiego z Wiednia do Lwowa (dzisiejsza ulica Zakopiańska), w 1884 roku zaś odcinek linii kolejowej do Oświęcimia. W latach 1889–1893 wzniesiono przy dzisiejszej ulicy Siostry Faustyny klasztor Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia z kościołem pw. św. Józefa. Odkrycie na przełomie wieków XIX i XX złóż iłów łupkowych i gipsu spowodowało uprzemysłowienie wsi, powstały między innymi cegielnie i młyny, a w okresie międzywojennym Łagiewnicka Fabryka Armatur i fabryka mebli.
Przed rozbiorami gromada Łagiewniki należała do sięgającego na północ po Wisłę powiatu szczyrzyckiego, po roku 1772 jako gmina znalazła się w austriackim cyrkule wielickim, od 1782 roku w cyrkule myślenickim. W 1815 roku Łagiewniki powróciły jako gromada (od 1856 roku gmina) pod zabór austriacki, do cyrkułu myślenickiego, w 1819 roku przekształconego w cyrkuł wadowicki. Od 1866 roku, mając status gminy jednostkowej, należały do powiatu wielickiego, od 1896 roku do powiatu podgórskiego – stan ten przetrwał do czasów II Rzeczypospolitej, do roku 1923, gdy wieś weszła w skład powiatu krakowskiego. W 1934 roku gmina Łagiewniki przekształcona została w gromadę w ramach wielowioskowej gminy zbiorczej Borek Fałęcki.
W roku 1941 należące do departamentu i powiatu krakowskim Generalnego Gubernatorstwa Łagiewniki (liczące wówczas 2,74 km² i 5927 mieszkańców) włączone zostały do granic Krakowa, do jego X obwodu administracyjnego, jako XXIII dzielnica katastralna miasta.
Obecnie tereny tej dawnej wsi stanowią część dzielnicy samorządowej IX Łagiewniki- -Borek Fałęcki.
Ze Słownika geograficznego z lat 1880–1902:
Gdy atoli ta rodzina [ Jordanów] rozrosła się i spadkiem po Melsztyńskich zbogaciła, przyjęła nazwisko Spytków Jordanów Melsztyńskich. Ostatni potomek tej linii Jordanów Spytek na Zakliczynie i Melsztynie, wojewoda sandomierski, darował dobra myślenickie wraz z wsiami Łagiewniki (powiat wielicki) […] w roku 1557 kasztelanii krakowskiej.
