ks. Ludwik Piechnik sj

ks. Ludwik Piechnik sj

jezuita, historyk, organizator instytucji opiekuńczo-wychowawczych

Z uroczystości wręczenia medalu i dyplomu 8 marca 1997 r. w Pałacu Wielopolskich.  Ks. Ludwik Piechnik w sali Obrad RMK oraz własnoręczny podpis uhonorowanego.

Ludwik Piechnik, duchowny rzymskokatolicki, ksiądz jezuita, historyk, pedagog oddany pracy społeczno-wychowawczej. Urodzony 9 lipca 1920 r. w Krzesławicach pod Myślenicami. W 1938 r. wstąpił do zakonu jezuitów w Krakowie. Oprócz filozofii i teologii studiował w latach 1949–1952 pedagogikę na Uniwersytecie Jagiellońskim, w 1962 r. obronił doktorat. Naukowo zaangażowany w historię wychowania jezuickiego, przez wiele lat wykładał pedagogikę na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego i w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 1980 r. zainicjował akcję wypoczynku dla dzieci pozostających pod opieką społeczną w beskidzkiej wsi Żmiąca; w 1993 r. powstało tam jezuickie Centrum Placówek Opiekuńczo-Wychowawczych i filia Ośrodka Adopcyjnego Dzieło Pomocy Dzieciom Fundacji im. Ruperta Mayera. W 1992 r. został prezesem Bursy o. Mieczysława Kuznowicza – placówki wychowawczej reerygowanego Związku Młodzieży Przemysłowej i Rękodzielniczej w odzyskanym budynku przy ul. Skarbowej w Krakowie, gdzie działał Teatr Rapsodyczny. Zmarł 26 czerwca 2006 r. w Przegorzałach; pochowany na krakowskim cmentarzu Rakowickim.

Srebrny medal nr 9 przyznany uchwałą Rady Miasta Krakowa nr LXVIII/676/97 podjętą 8 stycznia 1997 r., gdy urząd prezydenta miasta pełnił Józef Lassota, a Radzie przewodniczył Stanisław Handzlik. Wyróżnienie to zbiegło się z jubileuszem 35-lecia pracy naukowej uhonorowanego. Wręczenie medalu z dyplomem nastąpiło 8 marca 1997 r. podczas uroczystej sesji Rady Miasta Krakowa w sali Obrad RMK w Pałacu Wielopolskich w Krakowie, co uwieczniono w Księdze Medalu „Cracoviae Merenti”.

Wręczenie odznaczenia przez prezydenta miasta, a także laureat prezentujący medal.