Christopherus Schober (Sober)
Kupiec, pochodzący z Lemberga (Lwówek Śląski). Do krakowskiego prawa miejskiego został przyjęty w 1586 roku. W roku 1593 wszedł w skład ławy sądowej. Do rady miejskiej został powołany 5 lat później i zasiadał w niej aż przez 30 lat. Był rajcą aktywnym: do rady urzędującej, w której w ramach podziału kadencji między rajcami pełnił okresowo funkcję burmistrza, wszedł 20 razy. W roku 1606 wybrano go do komisji, która wybierała lokalizację nowej topni wosku. W latach 1607 i 1608 był lonerem. Wielokrotnie reprezentował radę jako poseł na sejmiku proszowskim (1606, 1608, 1611, 1613) i na sejmie (1606, 1609, 1613, 1616, 1621). Kilkakrotnie zasłużył się wtedy, doprowadzając do odwleczenia w czasie nowych obowiązków podatkowych nakładanych na miasto. Jako rajca był przeciwny ustępstwom na rzecz pospólstwa, nie wahał się doprowadzać do uwięzienia najwytrwalszych przeciwników. Nie sprzyjał też kupcom żydowskim; usiłował – bezskutecznie – doprowadzić do zakazania im handlu detalicznego. Był prowizorem szpitala św. św. Sebastiana i Rocha. W czasie zarazy w 1623 roku najprawdopodobniej wystarał się o dodatkową subwencję z kasy miasta dla szpitala, sam jednak schronił się przed epidemią w Rosiejowie koło Pińczowa. W uznaniu jego zasług dla miasta rada w roku 1622 przyznała jego synowi Krzysztofowi młodszemu (nr 488) dzierżawę postrzygalni sukna. Był kupcem, handlował suknem. Od roku 1602 do roku 1619 dzierżawił Wagę Wielką, a później kram żelazny. Miał kamienicę na Wendecie (obecnie Mały Rynek 6). Ożenił się z Zuzanną, z którą miał syna Krzysztofa, późniejszego rajcę, syna Stanisława i córkę Agnieszkę. Zmarł 26 marca 1630 roku w Krakowie. Jego miejsce w radzie zajął Andrzej Piotrkowczyk (nr 487).
