Christophorus Romer (Rimer, Remar)
Kuśnierz, kupiec, syn rajcy Hieronima (nr 339) i Katarzyny, brat Katarzyny, żony rajcy Jana Ulla (nr 373). Nie pełnił urzędu ławnika. Do rady miejskiej został nominowany w roku 1570, zasiadał w niej blisko 28 lat. Zajął krzesło rajcowskie zwolnione po zmarłym Wojciechu Bazie (nr 374). Do rady urzędującej powoływany był siedmiokrotnie, sprawował wówczas, w przypadającym na niego czasie, funkcję burmistrza. Z wyboru rady reprezentował miasto jako poseł na sejmy wraz z rajcą Danielem Chroberskim (nr 386): w Warszawie w roku 1572, konwokacyjny w roku 1574, jak również elekcyjny na Woli w roku 1575. Posłował ponadto w 1589 roku na sejmik prowincjonalny. W latach 1573 i 1577 był poborcą szosu. W ramach przygotowań do obrony miasta od 1575 roku odpowiadał za gotowość trzeciej wieży od bramy Wiślnej w stronę bramy Szewskiej z murami, zawiadując w tym zakresie cechami miechowników i kaletników. W latach 1573–1577 zastępował rajcę Zygmunta Guttetera (nr 394) w obowiązkach lonera; nie rozliczył się jednak z miejskich pieniędzy pomimo stawania w tej sprawie przed sądem, zasłaniając się złym pisarzem przydanym mu do pomocy, który miał „zabawki swoje insze”. Od roku 1585 był edylem kościoła Mariackiego. Poza kuśnierstwem rozwinął działalność kupiecką, handlował suknem i winem. Miał dom przy ul. Sławkowskiej (obecnie nr 3B), kram sukienny, dzierżawił od miasta postrzygalnię sukna. Żenił się trzykrotnie: w 1556 roku z Felicją, córką Stanisława Jedwata, w 1575 roku z Heleną z Fogelwederów oraz z Anną. Zmarł 6 czerwca 1597 roku.
