Dawna wieś po prawej stronie Wisły, obecnie w południowej części miasta Krakowa, około 8,5 km od jego centrum, na terenie Pogórza Wielickiego, sąsiadująca z Piaskami Wielkimi oraz Rżąką (od 1941 roku z Krakowem), z leżącymi do dziś poza granicą miasta Krzyszkowicami i Grabówkami, dalej z Soboniowicami i Rajskiem. W pierwszej połowie XIX wieku do Kosocic przyłączono jako przysiółek odrębną do tej pory wieś Barycz.
W najstarszej znanej wzmiance, powstałej po 1300 roku, nazwa wsi odnotowana w brzmieniu Cosocice. W innych dawnych zapiskach: de Cossoticz (1326), Coszaczicze (1428), Cossoczicze (1470), Kossocice (od XVIII wieku). Nazwa wsi pochodzi od nazwy osobowej „Kosota”.
Wieś należała do parafii pw. św. Marii Magdaleny w Kosocicach, erygowanej przed 1326 rokiem, reerygowanej w roku 1948.
Nieznana z daty lokacja wsi wytyczyła jej centrum w rejonie dzisiejszej ulicy Osterwy. W XV wieku w Kosocicach powstał folwark przekształcony w zespół dworski (w rejonie obecnej ulicy Gruszczyńskiego). W XIX wieku odnotowywano nazwy pól i rejonów wsi: Przybudtki, Lubion, Podgaje, Krentowiny, Tarnówka, Poremba, Malnowki. Dawne centrum Baryczy umiejscowione było w rejonie dzisiejszej ulicy Żelazowskiego; w 1569 roku wzmiankowano komorę celną (Barycz położona była przy trakcie solnym).
Historycznie wieś reprezentowała własność mieszaną. Pierwotnie prawdopodobnie w rękach rycerskich, od 1238 roku należała do klasztoru Benedyktynek w Staniątkach. Pod koniec XIV wieku Kosocice stanowiły własność rodziny Kossowskich herbu Rawa (Rawicz). W XVII wieku właścicielami wsi była rodzina Dembińskich, w drugiej połowie XIX wieku rodzina Śliwińskich. W roku 1898 we wschodniej i zachodniej części wsi wzniesiono w ramach Twierdzy Kraków dwa forty pancerne, w latach 30. XX wieku kościół murowany w miejsce poprzednich drewnianych (konsekrowany w 1961 roku).
Przed rozbiorami gromada Kosocice należała do powiatu szczyrzyckiego, po roku 1772 znalazła się jako gmina w austriackim cyrkule wielickim, od 1782 roku w cyrkule bocheńskim. Od 1815 roku jako gromada (od 1856 roku gmina) nadal w cyrkule bocheńskim. W czasach autonomii galicyjskiej, od 1866 roku, wieś miała status gminy jednostkowej, należała do powiatu wielickiego, od 1896 roku do powiatu podgórskiego – stan ten przetrwał do czasów II Rzeczypospolitej, do roku 1923, kiedy to Kosocice objęte zostały powiatem krakowskim. W 1934 roku wieś przemianowano na gromadę i włączono w skład wielowioskowej gminy zbiorczej Piaski Wielkie. Przynależność ta uległa zmianie w 1941 roku – gromada Kosocice weszła w skład gminy zbiorczej Swoszowice. W wyniku reformy likwidującej dotychczasowe gminy i gromady w roku 1954 Kosocice objęto wielowioskową gromadą Rajsko, nadając im status wsi (od 1958 roku stanowiącej sołectwo) – co obowiązywało do 1972 roku.
W roku 1973 wieś Kosocice wyłączona została ze struktury ustrojowej powiatu krakowskiego i włączona do granic miasta Krakowa, do dzielnicy administracyjnej Podgórze.
Obecnie tereny tej dawnej wsi stanowią część dzielnicy samorządowej X Swoszowice.
Ze Słownika geograficznego z lat 1880–1902:
Kossocice lub Kosocice (z Baryczem), wieś, powiat wielicki, ma kościół parafialny drewniany, zbudowany w roku 1727, leżą na północny wschód od Wieliczki, w równinie 282 m npm., nad potokiem Matnówką. Od północy otoczone lasami; na południu, przy gościńcu z Wieliczki do Swoszowic, stoi przysiołek Barycz. Kosocice mają 386 mieszkańców, Barycz 105. Wszyscy mieszkańcy są rzymsko-katolickiego wyznania. Gleba średnio urodzajna.
Dokument wystawiony w 1531 roku w Krakowie, w którym sędzia ziemski krakowski Jan Pieniążek i podsędek Mikołaj Taszycki z Lusławic wydali wyrok w sprawie pomiędzy kapitułą kolegiaty św. Floriana na Kleparzu a Mikołajem Kossockim i Zofią Strzaliną, dziedzicami wsi Kosocice, o pewne grunta i łąki zwane „Posviąthne” – oraz powiększenie zapisu nazwy wsi „Kosocice” (Zakład Narodowy im. Ossolińskich we Wrocławiu, sygn. perg. BO nr 2635)Dokument wydany w 1589 roku w Lublinie, mocą którego król Zygmunt [Waza] pozwolił ulokować czynsz roczny wyderkaufowy 22 złotych polskich, przeznaczony dla kapituły krakowskiej, na wsiach Kosocice i Piaski, własności dziedzicznej Erazma Dembińskiego, dziekana krakowskiego, kupiony za 550 złotych polskich – oraz powiększenie zapisu nazwy wsi „Kosocice” (Archiwum Krakowskiej Kapituły Katedralnej, sygn. perg. 864)Z dokumentacji Biura Rozwoju Krakowa dotyczący wsi Kosocice fragment sporządzonej w 1968 roku Inwentaryzacji bezpośredniej użytkowania terenu i budynków dla gromady Rajsko (Archiwum Narodowe w Krakowie, sygn. 29/1405/2330)(1819) Odcisk w laku pieczęci gminnej Kosocic z 1819 roku oraz odcisk pochodzącej z 1847 roku pieczęci właścicielskiej z napisem w otoku: PIECZĘĆ DOMINIALNA PAŃSTWA KOSOCICKIEGO (CPAHU we Lwowie, sygn. fond 20, opis 1, sprawa 140; Archiwum Narodowe w Krakowie, sygn. K. Krak. op. 140, s. 119)(1847) Odcisk w laku pieczęci gminnej Kosocic z 1819 roku oraz odcisk pochodzącej z 1847 roku pieczęci właścicielskiej z napisem w otoku: PIECZĘĆ DOMINIALNA PAŃSTWA KOSOCICKIEGO (CPAHU we Lwowie, sygn. fond 20, opis 1, sprawa 140; Archiwum Narodowe w Krakowie, sygn. K. Krak. op. 140, s. 119)