Kolejne 10-lecie II Rzeczypospolitej to na krajowej arenie politycznej ewolucja w kierunku konserwatywno- centralistycznym. Głównym ustrojowym wyrazem tego stało się zniesienie Konstytucji RP z 12 marca 1921 r. (tzw. marcowej) i uchwalenie 23 kwietnia 1935 r. nowej konstycji (tzw. kwietniowej). W tym też nurcie znalazła się również „konstytucja” dla samorządu lokalnego, czyli długo przygotowywana, a uchwalona 23 marca 1933 r. ustawa o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorialnego – wbrew nazwie była to całościowa regulacja unifikująca samorząd w skali kraju, do tej pory zróżnicowany rozwiązaniami dziedziczonymi jeszcze po trzech zaborcach (stąd jej nazwa: „ustawa scaleniowa”). W Krakowie po kolejnym kryzysie politycznym w łonie władz miasta (zawieszoną w 1931 r. Radę Miejską zastępowały do roku 1933 Rada Przyboczna, po niej Tymczasowa Rada Miejska) nastąpiła reorganizacja dostosowująca do wymogów „ustawy scaleniowej” – m.in. jako organ wykonawczy samorządu ustanowiono Zarząd Miejski m. Krakowa.
