Claus Kesinger (Kesling, Kislingir)
Kupiec pochodzący z Norymbergi, z rodziny zadomowionej w Polsce (jego brat Wilhelm był wrocławskim kanonikiem). Odnotowany w księgach miejskich w latach 1395—1449. Został przyjęty do krakowskiego prawa miejskiego w 1404 roku. Godność rajcy uzyskał w roku 1412, pełnił ją co najmniej 30 lat, wielokrotnie zasiadając w radzie urzędującej i sprawując funkcję burmistrza (co zostało odnotowane w latach 1437 i 1438). Miał w mieście poważanie, często występował jako rozjemca w sprawach handlowych. W latach 1434-1435 wraz z Andrzejem Łabędziem i Andrzejem Wierzynkiem zarządzali mennicą krakowską. Klaus prowadził rozległe interesy handlowe, w tym z Brugią i Flandrią. Był członkiem norymberskiej spółki finansującej kopalnie w Bochni, został podżupnikiem bocheńskim. Handlował solą, ale także metalami, głównie ołowiem z kopalni olkuskich. W 1415 roku przejął na własność kopalnie w Trzebini. Był żonaty z Anną Wynkówną, miał pięciu synów, wśród nich Waltera (nr 228), rajcę krakowskiego i wielkorządcę krakowskiego, Winka, bogatego kupca, Jerzego, wójta Sądu Wyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim, właściciela sołectwa w Bronowicach. Zmarł około 1447 roku. Jego potomkowie częściowo przeszli w szeregi szlachty (ród Łabędziów), częściowo pozostali jako Kislingowie w Krakowie i Olkuszu.
