Casparus (Caspar) Guteter
Mieszczanin, kupiec, ostatni przedstawiciel rodu Gutteterów zasiadający w krakowskiej radzie miejskiej, syn rajcy Jerzego (nr 368) i Rozyny (Eufrozyny), córki rajcy Jana Schillinga (nr 344). Jego rodzeństwo było wyznania protestanckiego, jednak Kasper nie podzielał ich przekonań religijnych (później jako burmistrz spotkał się zresztą z zarzutem, iż nie broni praw protestantów). W ławie miejskiej zasiadał w latach 1574–1581. Rajcą został w roku 1582 i był nim przez ponad 32 lata. W tym czasie do rady urzędującej był powołany aż 24 razy i tyle samo razy w przypadającej na niego kolejności pełnił funkcję burmistrza. W roku 1593 wszedł w skład komisji zajmującej się sądownictwem i sprawami wewnętrznymi miasta, a w 1604 roku do komisji do spraw przywilejów miasta i praworządności. W latach 1588–1600 niemal corocznie posłował w imieniu miasta na sejm. Był też posłem na sejmiki: w 1590, 1593, 1598 i 1600 roku. W czasie zarazy, szalejącej w Krakowie od października do grudnia 1599 roku, nie uciekł, lecz został i organizował pomoc. Przypuszczalnie za zaangażowanie w sprawy miasta jako rajca senior otrzymał dzierżawę Małej Wagi. Był prowizorem szpitala św. św. Sebastiana i Rocha (1582–1598) i edylem kościoła Mariackiego (od 1585 roku). Zajmował się handlem, głównie wołami. Handlował z krajami niemieckimi i ze Lwowem. Prowadził interesy z Schillingami. Inwestował w kopalnie w Olkuszu. Dzierżawił wsie Dąbie i Grzegórzki (1599 rok). Należała do niego kamienica położona przy Rynku (obecnie nr 12B), zwana „Gutteterowską”. Żenił się czterokrotnie: z Brygidą, córką rajcy Jana Morsztyna (nr 385), Anną, córką rajcy Andrzeja Fogelwedera (nr 350), Nethą Smalczówną i Dorotą Aichlerówną. Zmarł w roku 1614 w Krakowie. Pozostawił synów: Kaspra, Stanisława, Pankracego, Augustyna oraz córki: Dorotę, Brygidę i Zofię, żonę Erazma Tanigela.
