Caspar Beer (Behr, Beher, Bar)
Kupiec, przedsiębiorca górniczy i mincerz, najwybitniejszy przedstawiciel krakowskiej gałęzi rodziny Berów, drugi syn rajcy Pawła (nr 280). Odnotowany w latach 1479—1542. Studiował na Uniwersytecie Krakowskim. W roku 1496 uzyskał nominację do rady miejskiej. Urząd rajcowski sprawował ponad 45 lat, do roku 1542 włącznie. Do rady urzędującej, a zatem i na funkcję burmistrza, był powoływany w latach 1496, 1500, 1513, 1514 i 1516. W 1479 roku został kierownikiem technicznym reaktywowanej mennicy królewskiej, zlokalizowanej w jego domu położonym w Rynku (obecnie nr 17), na styku z ul. Grodzką. Zapewne był autorem memoriału rady miejskiej z 1489 roku w sprawie monety. Z początkiem XVI wieku został mincerzem. Do mennicy sprowadzał wraz z Janem Turzonem (nr 285) i Janem Bonerem (nr 300) srebro z Węgier, co przynosiło olbrzymie zyski. Inwestował w kopalniach olkuskich, urządzał huty na Śląsku, jako administrator kopalń królewskich prowadził poszukiwania rud metali w Tatrach i na Spiszu. Z miastami Spiszu prowadził handel, głównie ołowiem, w Lewoczy miał swojego faktora. W 1533 roku posłował jako przedstawiciel Krakowa na sejm piotrkowski. Rada miejska powierzyła mu godność prowizora kościoła Mariackiego. Miał w Krakowie cztery domy, łaźnię, kramy i udziały w młynach. Był dwukrotnie żonaty: z Katarzyną, córką rajcy Stanisława Ziemianina (nr 346), i Barbarą. Zmarł przed 8 maja 1542 roku, pozostawiając córki: Katarzynę, żonę rajcy Karola Kuczera (nr 334), i Agnieszkę, oraz synów: Krzysztofa, Hieronima i Marcina, Opata klasztoru Kartuzów w Ołomuńcu.
