Carolus Cuczer (Coczer, Cotzer, Cotczer, Koczer, zwany Karzeł, Garbaty)
Kupiec, pochodzący zapewne z Poznania, do Krakowa przybył jako dostawca dworu królewskiego. Urząd ławnika sądowego sprawował w roku 1511 oraz w latach 1515–1523. Długa kariera ławnicza zwieńczona została powołaniem do rady miejskiej w 1524 roku, w której zasiadał przez blisko 15 lat. Do rady urzędującej był nominowany czterokrotnie, pełniąc w tym czasie w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. W radzie zajął się wraz z rajcą Stanisławem Czipserem (nr 333) organizacją handlu żydowskiego w Krakowie. Mało angażował się w sprawy miasta, dbał raczej o pomnażanie własnego majątku. Był zarządcą ceł króla Ferdynanda na terenie Węgier, które stanowiły, wraz z krajami austriackimi, główny obszar handlowych interesów Karola. Jednocześnie prowadził działania wywiadowcze na rzecz dworu wiedeńskiego. Starał się pozyskać mieszczaństwo węgierskie oraz krakowskie dla poparcia polityki habsburskiej. Zyskał zaufanie kanclerza Krzysztofa Szydłowieckiego i biskupa Piotra Tomickiego, którzy powierzali mu swoją zagraniczną korespondencję. W 1524 roku uzyskał przywilej na poszukiwania górnicze w Tatrach, rozszerzony później na obszar całej Polski. Był właścicielem domu przy ul. Brackiej, łaźni z ogrodem na Zwierzyńcu, zabudowanej parceli za bramą Wiślną (Żabikruk) oraz wioski Wilków, otrzymanej od króla za zasługi podczas wojny z Tatarami. Ożenił się z Katarzyną, córką rajcy Kaspra Bera (nr 301). Zmarł w 1538 roku, pozostawił córkę Urszulę, wydaną za rajcę Kaspra Gucciego (nr 353), a po jego śmierci za Stanisława Drojowskiego, oraz synów Stanisława i Karola (który później napadł na swojego szwagra Kaspra i uwięził go, za co został skazany na śmierć).
