|
tytuł honorowego obywatela nadany 17 lipca 1818 roku |
…tonącego na Wiśle młodziana przytomnością umysłu, z narażeniem osoby swojej na niebezpieczeństwo uratował… (z uchwały Senatu Rządzącego – ANK, sygn. WMK IV-4, s. 327) |
Karol Arnold
artysta muzyk, kompozytor
Reprodukcja zachowanego w rodzinnych zbiorach portretu Karola Arnolda namalowanego prawdopodobnie w Berlinie ok. 1825 r. oraz własnoręczny podpis uhonorowanego.
Karol Arnold (Carl Arnold, Friedrich Carl Gottfried Arnold), kompozytor pochodzenia niemieckiego, pianista, kameralistyk, pedagog, uznawany za jednego z twórców norweskiej muzyki narodowej. Urodzony 6 maja 1794 r. w Neunkirchen k. Bad Mergentheim w obecnej niemieckiej Badenii-Wirtembergii, syn wiolonczelisty i kompozytora Johanna Gottfrieda oraz Luisy Kathariny Öttinger; po wczesnej śmierci ojca adoptowany przez Johanna Antona André, wydawcę i kompozytora. Zadebiutował jako pianista w wieku 11 lat, od 1815 r. odbywał trasy koncertowe (Lipsk, Wiedeń, Praga i Warszawa); w 1818 r. w Krakowie grał w Akademii Świętojańskiej, wtedy też przystąpił do Towarzystwa Przyjaciół Muzyki w Krakowie. Koncertował i nauczał od 1819 r. w Petersburgu, w latach 1824–1835 w Berlinie, później do 1846 r. piastował stanowisko dyrektora muzycznego orkiestry w Münsterze. Po skandynawskiej trasie koncertowej w 1848 r. osiadł z rodziną w norweskiej Christianii, obecnie Oslo, gdzie do 1863 r. kierował Towarzystwem Filharmonicznym, a od 1858 r. do śmierci był organistą w kościele pw. Św. Trójcy. Żonaty z Henriette Kisting, córką wytwórcy fortepianów; miał syna Carla jun., który został wiolonczelistą. Zmarł 11 listopada 1873 r. w Christianii; pochowany na cmentarzu Chrystusa Zbawiciela w Oslo.
Tytuł nadany uchwałą Senatu Rządzącego nr obrad 1225, nr Dziennika Głównego 2208 (ANK, sygn. WMK IV-4,s. 327) podjętą 17 lipca 1818 r., gdy prezesurę Senatu Rządzącego sprawował Stanisław Wodzicki. Uhonorowanie nastąpiło w uznaniu bohaterskiego czynu – uratowania tonącego w Wiśle młodzieńca, co miało miejsce 5 lipca 1817 r., gdy Karol Arnold bawił w Krakowie, wracając do Warszawy z koncertów w Wiedniu. To jedyne uhonorowanie krakowską godnością obywatelską za tego rodzaju chwalebny, lecz jednostkowy czyn.
Popiersie z roku 1874 dłuta Stephana Sindinga znajdujące się w Gamle Logen w Oslo, gdzie za życia Arnolda odbywały się koncerty; po prawej stronie miejsce spoczynku – cmentarz Chrystusa Zbawiciela w Oslo, grób rodzinny, płyta nagrobna w tej postaci postawiona przed 1994 r. (patrz także s. 109–110).
