Dawna wieś po prawej stronie Wisły, obecnie w południowej części miasta Krakowa, około 6 km od jego centrum, w dolinie rzeki Wilgi, wzdłuż starego traktu cesarskiego do Wiednia (dzisiejsza ulica Zakopiańska), sąsiadująca z Borkiem Fałęckim, Łagiewnikami, Kurdwanowem i Swoszowicami. Powiązana z Borkiem Fałęckim, także administracyjnie, o czym dalej.
W najstarszej znanej wzmiance, pochodzącej z 1360 roku, nazwa wsi została zapisana w brzmieniu Jugowicze. W innych dawnych zapiskach w postaciach: Vgonicz (1372), Iugowicz (1387), Hugowicz (1399), Jugowice (1442), Jugowicze (1470).
Wieś do zaborów nieprzerwanie należała do parafii pw. św. Jakuba Apostoła w Kazimierzu przy Krakowie, po 1772 roku znalazła się w parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gaju, od roku 1925 weszła do nowo utworzonej parafii pw. Matki Boskiej Zwycięskiej w Borku Fałęckim.
W godle wsi znanym od połowy XIX wieku przedstawienie wieśniaczki z sierpem i plonem.
Po nieznanej z daty lokacji wytyczone zostało centrum wsi w rejonie dzisiejszej ulicy Jugowickiej.
W średniowieczu wieś pozbawiona została środkowego fragmentu obszaru na rzecz Borku Fałęckiego – przez wieki istniały Jugowice I ze wskazanym wyżej dawnym centrum oraz położone dalej na południe Jugowice II w rejonie dzisiejszej ulicy Łódzkiej. W pierwszej połowie XIX wieku odnotowywano nazwy rejonów – w Jugowicach I: Pod Granicami i Zarzeka, w Jugowicach II: Koźlice, Lepianka i Sity. W drugiej połowie XIX wieku Jugowice II zostały przyłączone do Opatkowic.
Historycznie wieś była własnością duchowną. W 1386 roku mieszczanin krakowski Giecz sprzedał wieś klasztorowi Bożogrobców w Miechowie, od końca XIV wieku do połowy XVIII wieku stanowiła własność klasztoru św. Jadwigi na Stradomiu. W drugiej połowie XV wieku w północnej części wsi, w rejonie dzisiejszych ulic Jugowickiej i Siarczanej, znajdował się folwark. W XIX wieku w ramach Twierdzy Kraków wzniesiono w południowej części Jugowic fort Łapianka i wojskową drogę rokadową do Swoszowic (dzisiejsza ulica Kąpielowa).
Przed rozbiorami gromada Jugowice należała do sięgającego na północ po Wisłę powiatu szczyrzyckiego, po roku 1772 znalazła się jako gmina w austriackim cyrkule wielickim, od 1782 roku w cyrkule myślenickim. Pod koniec XVIII wieku wieś Jugowice włączona została do Borku Fałęckiego, jednakże już w okresie Księstwa Warszawskiego odzyskała status gromadzki w ramach departamentu i powiatu krakowskiego tegoż Księstwa. W 1815 roku Jugowice powróciły jako gromada (od 1856 roku gmina) pod zabór austriacki, do cyrkułu myślenickiego, w 1819 roku przekształconego w cyrkuł wadowicki. W okresie autonomii galicyjskiej, od 1866 roku, wieś mająca status gminy jednostkowej należała do powiatu wielickiego, od 1896 roku do powiatu podgórskiego – stan ten przetrwał do czasów II Rzeczypospolitej, do roku 1923, kiedy to Jugowice objęte zostały powiatem krakowskim. W 1934 roku gminę Jugowice przekształcono w gromadę w ramach wielowioskowej gminy zbiorczej Borek Fałęcki.
W roku 1941 znajdujące się w okupacyjnym departamencie i powiecie krakowskim Generalnego Gubernatorstwa Jugowice (liczące wówczas 1,42 km² i 906 mieszkańców) włączone zostały do granic Krakowa, do jego X obwodu administracyjnego, jako XXIV dzielnica katastralna.
Obecnie tereny tej dawnej wsi stanowią część dzielnicy samorządowej X Swoszowice.
Ze Słownika geograficznego z lat 1880–1902:
Jugowice, przysiółek Borku Fałęckiego, powiat wielicki, parafia rzymsko-katolicka Gaj, leży przy gościńcu wiedeńskim, od Podgórza na zachód. Długosz wymienia tę wieś w parafii św. Jakóba na Kazimierzu w Krakowie.
