Josephus Wytyszkiewic
Prawnik z tytułem doktora. Do rady miejskiej został wybrany w 1766 roku po śmierci Józefa Florkowskiego (nr 612). Dziesięciokrotnie był nominowany do rady urzędującej i tyle samo razy pełnił funkcję burmistrza. W sierpniu 1768 roku podpisał się pod aktem odstąpienia od konfederacji wojewódzkiej wspierającej konfederatów barskich. Jako przedstawiciel władz miejskich powitał Stanisława Augusta Poniatowskiego w Krakowie 16 czerwca 1787 roku. Wygłosił wtedy mowę powitalną koło bramy Floriańskiej i z generałem Józefem Wodzickim, komendantem miasta, oraz Piotrem Małachowskim, wojewodą krakowskim, wręczył królowi symboliczne klucze do miasta. W latach Sejmu Czteroletniego, konfederacji targowickiej, sejmu grodzieńskiego, insurekcji kościuszkowskiej i okupacji pruskiej utrzymywał urząd rajcy w zmieniających się politycznie i ustrojowo kolejnych radach miejskich. W 1794 roku zasiadał w departamencie ekonomicznym i odpowiadał za sprawy finansowe miasta. Aktywnie angażował się w działalność charytatywną i dobroczynną. Zajmował się również pozyskiwaniem funduszy „dla ubogich wdów” (w 1791 roku), które zamieszkiwały dwie kamienice przy ul. Stolarskiej. Był właścicielem kilku nieruchomości. Od 1774 roku posiadał kamienicę przy Rynku 42. Ożenił się z Petronellą z Antorzeskich. Pozostawił synów: Jana, Mateusza i Wojciecha, oraz córki: Julię i Rozalię. Zmarł prawdopodobnie w 1794 roku.
