Josephus Samnocki (Lamnocki)
Karczmarz. Rajca kleparski potwierdzany w księgach w latach 1730–1764. W latach 1752 i 1758– –1759 wzmiankowany jako rajca-senior. Wielokrotny wójt kleparski, w latach 1739–1743, 1746, 1748 i 1755. Pełnił godność prowizora szpitala św. św. Apostołów Szymona i Judy, w tej roli odnotowany został w 1730 roku wraz z drugim prowizorem, rajcą Michałem Dobrzańskim (nr 179), w sporze z urzędem wójtowskim jurydyki Garbary. W 1745 roku zakupiono u niego dużą ilość wódki, która została przemycona do miasta żydowskiego w Kazimierzu. Gordon, administrator prowentu wojewody krakowskiego, wystosował do starszyzny gminy żydowskiej list: Niewierny burmistrzu, Starsi, Ławnicy, Mężowie synagogi kazimierskiej przy Krakowie! Zachodzi tu skarga na niektórych Żydów synagogi kazimierskiej […] iż zakupiwszy wódkę przed niedziel kilku u pana Samnockiego, radcy kleparskiego, której miało być 1500 garncy, nocnym sposobem przez Kazimierz do miasta żydowskiego sprowadzili. Józef Samnocki był żonaty z Anną, miał córkę Teresę, którą wydał za nowo nominowanego rajcę Antoniego Śmieszkowica (nr 187) – w maju 1743 roku stanął pewny i niczym nieodmieniony kontrakt albo intercyza przedślubna: jaśnie wielmożni państwo Samnoccy, małżonkowie, stosując się do woli Boskiej, która serca ludzkie jednoczy, pilnie w dożywotnią przyjaźń panny Teresy, córki swojej, imć pana Antoniego Śmieszkowica wziąwszy przed się staranie, za zgodnym dziecięcia swego zezwoleniem, temuż imć panu Antoniemu Śmieszkowicowi, radcy kleparskiemu, córkę swoją Teresę za dożywotniego dać przyzwolili przyjaciela. Dali przy tym córce w posagu tysiąc złotych, a drugi w wyprawie, natomiast narzeczony zapisał Teresie cztery tysiące złotych i połowę kamienicy przy ul. Długiej. Na ślubie Teresy świadkiem był rajca Wojciech Antoszewski (nr 188). Anna, żona Józefa Samnockiego, zmarła w 1765 roku, została pochowana w kaplicy brackiej św. Jana Kantego w kościele św. Floriana w Kleparzu – małżeństwo Samnockich należało do Bractwa Ubóstwa Chrystusowego, w roku 1742 Józef był brackim starszym. Zmarł w przedziale lat 1764–1766, zapewne pochowany został także we wspomnianej kaplicy brackiej.
