Kupiec, polityk, działacz społeczny, urodzony w 1771 roku w Opawie. Praktykował w „Kompanii Hallerowskiej” prowadzonej przez wybitnego kupca Fryderyka Klose, następnie otworzył własny handel bławatny. W czasach Rzeczypospolitej Krakowskiej został sędzią pokoju, w latach 1819 i 1821 wszedł do Zgromadzenia Reprezentantów. Był kasjerem komitetu zarządzającego budową kopca Tadeusza Kościuszki i przez lata społecznie zarządzał finansami budowy. W 1822 roku zasiadł w Senacie Rządzącym jako senator czasowy, z kadencją czteroletnią, potem prolongowaną. Z ramienia Senatu był w latach 1822, 1823 i 1825 delegowany do Zgromadzenia Reprezentantów. Należał do stronnictwa mieszczańskiego, stojącego w opozycji do prezesa Stanisława Wodzickiego (nr 647) i jego partii szlacheckiej. W roku 1828 wraz z innymi przeciwnikami Wodzickiego pod pozorem braku formalnych kwalifikacji usunięto go z Senatu za zgodą rezydentów rządów opiekuńczych. Powrócił na fotel senatorski z końcem 1830 roku, po interwencji rezydenta austriackiego, który chciał przywrócić Senatowi zaufanie mieszkańców w obliczu zbliżającego się powstania. W kolejnych latach – w lipcu 1831 roku oraz w sierpniu i wrześniu 1832 roku – stał na czele miasta jako senator prezydujący, pełniący obowiązki prezesa Senatu na zmianę z innymi senatorami (system ten funkcjonował w sytuacji długotrwałego nieobsadzania urzędu prezesa). Należał do znaczących kupców krakowskich, handlował tkaninami oraz strojami damskimi. Firmę prowadził we własnej kamienicy przy Rynku (obecnie nr 11). Od 1794 roku należał do Krakowskiej Kongregacji Kupieckiej. Był członkiem Bractwa Kurkowego, w roku 1835 został królem kurkowym. Był wolnomularzem w krakowskiej loży „Przesąd Zwyciężony”. Żonaty z Katarzyną, córką senatora Jana Kantego Bartla (nr 656), miał dwie córki: Józefę, wydaną za Leona Chwalibogowskiego, prokuratora Trybunału I Instancji, skazanego za nadużycia i przekupstwo, oraz Katarzynę, żonę Antoniego Matakiewicza, rejenta. Zmarł 7 listopada 1835 roku, pochowano go w podziemiach kościoła Mariackiego.
Portret Józefa Wasseraba, autor nieznany, około 1840 roku (Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, nr inw. 2/BrK)