Josephus Jelien (Jelyen, Lelen)
Złotnik, urodzony około 1518 roku w Krakowie, syn krawca Franciszka, wnuk Pawła nożownika. Pracownię otworzył w roku 1545. W 1554 roku został starszym cechu złotników i był nim kolejno przez trzy lata. Nie zasiadał w ławie sądowej, do rady został nominowany w 1557 roku. Urząd rajcy sprawował przez prawie 23 lata, jednak w tym czasie do rady urzędującej, w której w przypadającej na niego kolejności pełnił funkcję burmistrza, powołany został jedynie trzykrotnie. Jako burmistrz wraz z rajcą Andrzejem Marstellą (nr 379), także złotnikiem, w 1563 roku przewodniczył zebraniu cechu złotników, poświęconemu przypomnieniu przywilejów królewskich i powinności cechowych. W latach 1563 i 1564 zastępował lonera, rajcę Erazma Banka (nr 352). W roku 1568 wraz z rajcą Danielem Chroberskim (nr 386) posłował na sejmik prowincjonalny. Prowadził swój warsztat złotniczy w rodzinnym domu położonym przy ul. Grodzkiej. Nie rozwinął jednak produkcji na większą skalę. Był kalwinem, wymienionym przez biskupa Filipa Padniewskiego jako jeden z przodujących protestantów. Pod koniec życia zapadł na chorobę umysłową, ostatnie lata spędził w domu, popadł w nędzę, utrzymywał się z zasiłku z kasy miejskiej, lecz do śmierci pozostał formalnie rajcą, zgodnie z zasadą dożywotności tego urzędu. Zmarł w Krakowie w 1579 roku, pozostawiając żonę Annę i trzy córki.
