Ziemianin, prawnik, polityk z rodziny, która wydała rajców-burmistrzów: Jana (nr 314) i Stefana (nr 381). Urodzony w 1783 roku, syn Marcina Alojzego, szlachcica z nadania Franciszka Józefa w 1795 roku, z prawem przydomku de Hallenburg, osiadłego w majątku Polanka, i Petroneli z Bartschów. Po ukończeniu prawa na Uniwersytecie Krakowskim (w Szkole Głównej Krakowskiej) rozpoczął pracę w administracji austriackiej i Księstwa Warszawskiego na terenie Krakowa. W roku 1822, za czasów Rzeczypospolitej Krakowskiej, marszałkował Zgromadzeniu Gminy III Krakowa, jako deputowany w tymże roku uczestniczył w Zgromadzeniu Reprezentantów Wolnego Miasta Krakowa. Dwa lata później bez powodzenia kandydował na prezesa Senatu Rządzącego, nie został też wówczas senatorem. Dopiero w 1833 roku wszedł do Senatu Rządzącego, gdzie zajął się przygotowywaniem projektów zmian w administracji i służbie publicznej oraz rozwojem instytucji ubezpieczeniowych i bankowych. Po ustąpieniu z urzędu Kaspra Wielogłowskiego (nr 664) z nominacji Konferencji Rezydentów 26 lutego 1836 roku objął prezesurę w Senacie Rządzącym i był uległy wobec rezydentów mocarstw opiekuńczych. Tłumaczył to działaniem w imię ocalenia bytu Wolnego Miasta Krakowa. Zarzucano mu jednak brak patriotyzmu i austrofilię, jednak miał odwagę konfliktować się ze znienawidzonym przez krakowian dyrektorem policji Franciszkiem Guthem, austriackim urzędnikiem tropiącym wszelkie działania niepodległościowe, mającym prawo wstrzymywania poleceń prezesa Senatu. W tej sytuacji już po roku sprawowania urzędu złożył rezygnację. Przyjęta została przez Konferencję Rezydentów dopiero z końcem kwietnia 1839 roku. Jako prezes Senatu zasiadał w Radzie Wielkiej Uniwersytetu Krakowskiego, należał do Towarzystwa Dobroczynności, był też członkiem honorowym Towarzystwa Naukowego Krakowskiego. Od roku 1816 należał do loży wolnomularskiej „Przesąd Zwyciężony”. Żonaty z Elżbietą Gorczyńską, miał dwie córki i czterech synów, wśród nich Henryka, ojca Józefa młodszego, przyszłego generała, dowódcy „Błękitnej Armii”. Zmarł 3 grudnia 1850 roku, pochowano go na cmentarzu Rakowickim.
