Prawnik, doktor obojga praw, profesor Uniwersytetu Krakowskiego (Szkoły Głównej Krakowskiej), urodzony w 1762 roku w rodzinie drobnoszlacheckiej, w ziemi piotrkowskiej. Syn Floriana, tamtejszego sądowego urzędnika starościńskiego. Po ukończeniu krakowskiego uniwersytetu był nauczycielem w Lublinie i Krakowie. W 1794 roku poparł powstanie kościuszkowskie, zasiadł w Sądzie Kryminalnym, był komisarzem Wydziału Bezpieczeństwa Komisji Porządkowej Krakowskiej. Gdy powstanie upadło, po krótkim pobycie w Warszawie na przełomie lat 1798/1799 objął na uniwersytecie w Krakowie katedrę prawa natury i ekonomii politycznej, a w 1809 roku został dziekanem Wydziału Filozoficznego. Wówczas to wraz z Hugonem Kołłątajem rozpoczął prace nad statutem uniwersyteckim, opublikował pierwszą pracę o historii uczelni pt. O stanie Akademii Krakowskiej od założenia jej w roku 1347 aż do teraźniejszego czasu krótki wykład historyczny. Skonfliktowany opuścił w 1811 roku uczelnię; powrócił w roku 1824 i objął katedrę prawa karnego i sądowego postępowania cywilnego. W okresie Rzeczypospolitej Krakowskiej był wielokrotnie wybierany do Zgromadzenia Reprezentantów, bronił jego prerogatyw ustawodawczych, pracował nad nowym kodeksem praw. W roku 1826, po śmierci senatora Feliksa Radwańskiego, został powołany z ramienia uniwersytetu do Senatu Rządzącego Wolnego Miasta Krakowa jako senator dożywotni. Reprezentował interesy mieszczańskie, pozostawał w opozycji do konserwatywnego stronnictwa szlacheckiego i prezesa Senatu Stanisława Wodzickiego (nr 647) – w styczniu 1831 roku wchodził w skład delegacji, która wymogła zdymisjonowanie Wodzickiego. Gdy urząd prezesa Senatu pozostawał nieobsadzony, funkcję senatora prezydującego pełnili poszczególni senatorowie – Józef Sołtykowicz kierował Senatem w drugiej połowie lutego, stojąc tym samym krótko na czele miasta. Za działalność publiczną otrzymał za Rzeczypospolitej Krakowskiej złoty pierścień z dyplomem. Był właścicielem wioski Charzewice z folwarkiem Mikołajów koło Wiślicy. Żonaty z Marianną Magdaleną z Trawińskich (Trawieńskich), zmarł bezpotomnie 25 kwietnia 1831 roku. Pochowano go na cmentarzu Rakowickim.
