Georgius Zybarth (Sebartis)
Mieszczanin krakowski, przedsiębiorca hutniczy. Nie został odnotowany na urzędzie ławnika. W roku 1506 uzyskał nominację do rady miejskiej, w której zasiadał do roku 1511. Do rady urzędującej został powołany zapewne już w 1506 roku (jak każdy nowo wybrany rajca), ale brak na to potwierdzenia źródłowego. Dopiero w 1511 roku został odnotowany w gronie rajców urzędujących, pełniących w ustalonej kolejności funkcję burmistrza. Zapewne w awansie do rady miejskiej pomogły mu koligacje z rajcą Sewerynem Bethmanem (nr 282) oraz udział w interesach górniczo-hutniczych rajcy Jana Thurzona (nr 285). Córka Jerzego, Elżbieta, była żoną Jana (Hanusza) Bethmana, syna Seweryna Bethmana z jego pierwszego małżeństwa z Urszulą Wogler. Natomiast kontakty z Janem Turzonem wynikały z zainwestowania kapitału w hutę miedzi i topnię srebra w Mogile pod Krakowem, po przystąpieniu do spółki, jaką dla prowadzenia tego przedsięwzięcia utworzył Turzo ze swoim szwagrem, rajcą Janem Teschnerem (nr 257). Po wycofaniu się Teschnera i śmierci Jerzego, co nastąpiło zapewne w roku 1511. Turzo stał się jedynym właścicielem huty w Mogile. Jerzy Zybart pozostawił córkę Elżbietę, dwóch wnuków: Seweryna i Samuela oraz cztery wnuczki.
