Georgius Wulff (Wolph)
Rzeźnik i hodowca bydła rzeźnego, pochodzący ze Schmiedbergu na Śląsku (dzisiejsze Kowary). Do Kazimierza sprowadził się w 1583 roku. Odnotowany w ławie miejskiej w latach 1597, 1600 i 1603. Do rady miejskiej został wybrany w roku 1604, na miejsce zwolnione po śmierci Wojciecha Nagórzańskiego zwanego Pawlikiem (nr 247), zasiadał na krześle rajcowskim przez szesnaście lat. Nominacje do rady urzędującej-burmistrzowskiej otrzymywał ośmiokrotnie. Był właścicielem domu murowanego, położonego w rejonie dzisiejszej ul. Trynitarskiej i szpitala bonifratrów, który w 1632 roku był już w rękach spadkobierców Jerzego Wolffa. Zmarł w roku 1620. Rok później jego sukcesorzy, syn Andrzej Wolfowicz, doktor filozofii i medycyny, oraz córka Anna, sporządzili inwentarz post mortem. W folwarku odnotowano bydło rogate wołów dwa na jatkę, krów dwadzieścia y siedem, wół do stada, owiec 24, cieląt rocznych pięcioro, koni roboczych dziesięcioro, źrebiąt siedmioro, kaczek 20, kokoszy trzydzieści, kogutów dwa, indyków dwa, samiec z samicą. W stodole i szopie miał zboże i narzędzia rolnicze, żyto i jęczmień przechowywano też we wspomnianej wyżej jego kamienicy na górze. Z broni pozostawił półhakownicę, krótką rusznicę, olstro do niej i dwa kordy, z szat między innymi czamarę (okrycie wierzchnie zapinane po szyję) czarną szlamami lisimi podszytą, żupany: adamaszkowy czarny, atłasowy wiśniowy i trzeci lazurowy, ferezję (suknię wierzchnią z szerokimi rękawami, nie do przepasywania, zwykle koloru czerwonego) lisami podszytą oraz kołpak aksamitny czarny, wzorzysty, wyłogi marmurkowe, pochodzony. Na jego miejsce do rady nominowany został Zachariasz Węgrzynowski (nr 281). Wspomniany syn Andrzej ufundował ojcu w kościele Bożego Ciała epitafium, szczęśliwie zachowane do naszych czasów.
