Georgius Romualdus Schedell (Szedel)
Księgarz, urodzony w roku 1635, syn rajcy Krzysztofa Schedla (nr 481) i Anny z Cieniowiców. Jego ojcem chrzestnym był rajca Krzysztof Słowikowski (nr 465). Jerzy był ławnikiem miejskim w latach 1673–1676. W roku 1677 został rajcą, zajmując miejsce po Mikołaju Fabrysie (nr 535), i urząd ten pełnił przez niemal 28 lat. Dziewięciokrotnie wszedł w tym czasie do rady urzędującej i pełnił w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. Uczestniczył w pracach komisji typującej nową lokalizację w mieście dla lazaretu. Pełnił funkcję prowizora szpitala Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny przy ul. Szczepańskiej. Był zaangażowany w sprawy obronności miasta w czasie bezkrólewia po śmierci Jana III Sobieskiego. W roku 1697 został delegowany na sejm elekcyjny w Warszawie, opowiedział się za wyborem Augusta II. W czasie najazdu szwedzkiego w roku 1702 nałożono na niego kontrybucję, ale niezbyt wysoką, nie należał więc do najmajętniejszych rajców. W roku 1671 przejął rodzinną księgarnię (drukarnia przypadła jego bratu Mikołajowi). Obaj bracia przez lata prowadzili interesy wspólnie. To w ich drukarni ukazała się pierwsza polska książka kucharska Stanisława Czernieckiego, kuchmistrza wojewody krakowskiego Aleksandra Lubomirskiego. Władysław IV w roku 1676 nadał obu braciom przywilej serwitoratu i przyjął ich jako typografów królewskich. Należała do niego część rodzinnej kamienicy przy Rynku 34C. Jerzy Romuald ożenił się dwa razy: z Cyryllą z Zacherlów i z Anną, córką Jana Zaleskiego (nr 536). Miał trzy córki: Agnieszkę, Annę i Magdalenę. Po jego śmierci zwolnione miejsce w radzie zajął Kazimierz Głuchowski (nr 576).
