Georgius Pipan
Aptekarz, lekarz, syn Jana, z rodziny, do której należała przez lata apteka „Pod Złotą Głową” w Rynku (obecnie nr 13). W roku 1584 immatrykulował się na Uniwersytecie Krakowskim, w Ingolstat uzyskał tytuł doktora filozofii, w Padwie medycyny. Po ojcu przejął aptekę i prowadził praktykę lekarską. W roku 1607 został powołany na urząd rajcy. Rok później został wójtem Sądu Wyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim i pozbawiony godności rajcy, gdyż nie można było łączyć tych urzędów. Mimo to po interwencji u króla został przywrócony w skład rady. W sumie zasiadał w niej przez 41 lat, w tym czasie aż 23 razy wchodząc do rady urzędującej i pełniąc, na zmianę z innymi rajcami, funkcję burmistrza. W latach 1611, 1620, 1625 posłował na sejm. Reprezentował też radę w Warszawie w sprawie konfliktu z pospólstwem. W roku 1621 został powołany na funkcję lonera. Nadzorował wykonanie bram triumfalnych wznoszonych na koronację Władysława IV w 1633 roku, jako burmistrz stał na czele reprezentacji miasta podczas ceremonii na Rynku – wygłosił mowę i wręczył klucze do wszystkich bram oraz sześć wielkich, srebrnych pucharów; król nadał mu wtedy tytuł kawalera Złotej Ostrogi. W roku 1637 Jerzy wchodził w skład delegacji do Warszawy na uroczystość ślubu króla z Cecylią Renatą. Mocno popierał jezuitów, należał do Arcybractwa Miłosierdzia i Bractwa Różańcowego przy kościele Dominikanów. Jako lekarz i mecenas wspierał karmelitów sprowadzonych niedawno do Polski. Miał duży majątek w mieście, dom, ogród i łąki za bramą Mikołajską, wieś Karniowice, gdzie wzniósł kaplicę św. Marii Magdaleny. Ożenił się z Elżbietą, córką kupca warszawskiego Andrzeja Humieckiego. Spośród jego licznych dzieci Jerzy został racją (nr 506), Cecylia żoną rajcy Andrzeja Bełzy (nr 484), a Elżbieta poślubiła rajcę Jana Furmankowicza (nr 498). Zmarł 26 lipca 1648 roku.
