Ekonomista, poseł na Sejm PRL. Urodzony w 1929 roku w Wieprzu koło Wadowic w rodzinie robotniczej. Uczył się w Andrychowie, praktykował w tamtejszej fabryce maszyn. Po wojnie związał się z Organizacją Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych, od 1948 roku ze Związkiem Młodzieży Polskiej. W tym samym roku wstąpił najpierw do Polskiej Partii Socjalistycznej, a w grudniu tego roku do PZPR. Ukończył Wydział Ekonomii Politycznej Uniwersytetu im. Łomonosowa w Moskwie, podjął pracę na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. W roku 1956 roku został sekretarzem ekonomicznym Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy. Po przeprowadzce do Krakowa w latach 1959–1969 był sekretarzem ekonomicznym Komitetu Wojewódzkiego PZPR. W czerwcu 1969 roku został przewodniczącym Prezydium Rady Narodowej Miasta Krakowa, stanowisko to objął ponownie w grudniu 1973 roku, już z tytułem prezydenta miasta. Pół roku po wydarzeniach grudniowych 1970 roku powołano Radę Naukową „Kraków 2000” dla określenia kierunków miasta, a szczególnie nauki i kultury. W 1977 roku uchwalono ogólny plan zagospodarowania przestrzennego Krakowskiego Zespołu Miejskiego (tak zwany plan Seiberta). W latach 1971–1975 poszerzono granice Krakowa (między innymi o Swoszowice, Tyniec i Mydlniki), w 1973 roku dokonano nowego podziału miasta na cztery dzielnice ze swoimi radami i naczelnikami. Reformą administracyjną zlikwidowano w 1973 roku Prezydium Rady Narodowej i ustanowiono w to miejsce urząd prezydenta, a w roku 1975 utworzono miejskie województwo krakowskie – wydzieloną aglomerację miejską na prawach województwa (prezydent Krakowa był jednocześnie wojewodą krakowskim). Rewaloryzowano Stare Miasto i Kazimierz, doinwestowano budownictwo mieszkaniowe w Podgórzu. Powstawały osiedla: Płaszów, Nowy Prokocim, Nowy Bieżanów, otworzono most Grunwaldzki i linię tramwajową w ulicy Dietla. Znakiem czasu była konsekracja Arki Pana – pierwszego nowohuckiego kościoła, dokonana w 1977 roku przez kardynała Karola Wojtyłę. W latach 1972– –1976 Jerzy Pękala był posłem na Sejm PRL VI kadencji. Gdy skierowano go do pracy w dyplomacji, złożył w kwietniu 1978 roku rezygnację z prezydentury. Został ambasadorem w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej. Po powrocie z placówki do emerytury był dyrektorem departamentu w Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim OOP. Przebywa na emeryturze, mieszka w Warszawie.
