Georgius (Jerzi) Byserowsky aurifaber
Złotnik stradomski, przedstawiciel profesji typowej dla Stradomia, które dorobiło się szeregu cenionych warsztatów złotniczych konkurujących ze złotnictwem krakowskim. Reprezentant tego przedmieścia we władzach Kazimierza. Do rady miejskiej został powołany prosto z ławy w roku 1620, na miejsce zarezerwowane dla stradomianina, zwolnione przez zmarłego w 1617 roku rajcę Walentego Jakubowicza (nr 271) – opóźnienia w obsadzaniu zwolnionych w radzie miejsc były wówczas normą. Jeszcze z pozycji ławnika w 1620 roku przyszło mu współdecydować z rajcami, wójtem i innymi ławnikami, gremium Dwunastu Mężów oraz starszymi cechowymi w ważnej kwestii ustrojowej miasta – rezygnacji ze zwoływania zebrań ogółu mieszkańców Kazimierza w celu konsultowania czy podejmowania najistotniejszych decyzji; od tej pory ograniczono się wyłącznie do systemu przedstawicielskiego. Żonaty był z Katarzyną, miał dom położony na Stradomiu, między szpitalem św. Leonarda a gruntem zwanym „Kotlarczyńskie”. Nominacja do rady z 1620 roku i wynikająca z niej godność rajcy i burmistrza miasta okazała się zwieńczeniem życia Jerzego Bystrowskiego – zmarł w następnym roku. Wdowa sporządziła pośmiertny spis inwentarza. Jak na złotnika przystało, dla obrony warsztatu zmarły rajca posiadał uzbrojenie – w inwentarzu pod tytułem Armata zapisano: półhak, karabin, rusznic krótkich trzy, szabla, kordów para, szpad para, pałasz, ładownica, szabeltas [skórzana torba zbrojnego jeźdźcy, z szablą]. O schedę po zmarłym rajcy Jerzym toczyły się spory, jeszcze w 1629 roku przed sąd wielkorządowy pozywani byli wykonawcy testamentu rajca Jakub Zatorski (nr 288) i ławnik Kasper Jagowic w związku z roszczeniami do spadku zgłaszanymi przez rajców stradomskich Adama Gołąba (nr 290) i Macieja Gorzelskiego (nr 283). W roku 1621 wdowa Katarzyna została odnotowana jako żona złotnika stradomskiego Jakuba Kwiatowskiego (nr 299), przyszłego rajcy. Na zwolnione przez Jerzego Bystrowskiego miejsce w radzie w 1621 roku wybrano ze Stradomia złotnika Macieja Gorzelskiego (nr 283).
