Georgius (Jurgius, Jerge, Iorge) Arnsberc (Arnsbergk)
Kupiec sukienny, najstarszy syn Jerzego, odnotowany w księgach miejskich w latach 1372—1413. Zasiadał w latach 1375 i 1387 w ławie miejskiej, a od 1388 roku — w radzie miejskiej, gdzie wielokrotnie był powoływany do rady urzędującej, do roku 1412 włącznie. W trakcie pierwszej swojej kadencji w 1388 roku Jerzy oraz rajca Seidel Gosticz (nr 118) przyjęli w imieniu miasta od Katarzyny, wdowy po Janie zwanym Wilkiem, oraz jej córek: Elżbiety i Katarzyny, spichlerz drewniany położony na wzgórzu Lasoty. Jerzy gromadził nieruchomości, które następnie zbywał. W 1376 roku sprzedał przyszłemu rajcy Mikołajowi Dambrowowi (nr 127) spichlerz i 12 ogrodów za murami miasta oraz kolejny ogród położony w Czarnej Wsi. Był właścicielem domu murowanego położonego przy Rynku, który w 1392 roku sprzedał Janowi Piczczinowi starszemu (nr 135), oraz domu przy ul. Szpitalnej. Z nieznanych przyczyn w 1390 roku, "świadomy swych czynów i słów" przekazał swoje sukna z kramu sukienniczego,wszystkie wina oraz posiadane wierzytelności na Węgrzech Maciejowi Arnsbergowi (nr 154), zapewne kuzynowi. Ożenił się w 1404 roku z Dorotą, córką rajcy Hermana Krancza starszego (nr 67), Jej własnością były grunty położone przed bramą św. Mikołaja, naprzeciw młyna rajcy Jana Gerlacha (nr 110). W 1392 roku, w obecności przyszłego rajcy Jakuba Mordbira (nr 134), opiekuna prawnego Doroty, przekazał jej cały swój majątek z prawem do dysponowania nim w ramach spadku. Został wpisany wraz z żoną do Księgi zmarłych Bractwa kościoła Panny Marii.
Z Kodeksu Behema kopia dokumentu wystawionego w 1388 roku w Krakowie, mocą którego ławnicy krakowscy potwierdzili, że Piotr i Jan, synowie zmarłego Jana Borka starszego, stolnika sandomierskiego (nr 72), sprzedali miastu Krakowowi, reprezentowanemu przez urzędujących rajców, w tym Jerzego Arnsberga, wieś Grzegórzki i młyn położony za kościołem św. Mikołaja – oraz powiększenie zapisu imienia (Biblioteka Jagiellońska, sygn. rkps 16, k. 45)