Iohannes Zontak (Zuntak, Zunthag, Zutak, Zucak, Suntag, Suntay)
Kazimierzanin, czynny we władzach miejskich od roku 1493, kiedy to objął urząd ławniczy – ławnikiem był także w latach 1494 i 1496. W radzie miejskiej zasiadł w roku 1497 na całe dwie dekady. Do rady urzędującej nominowany był czternastokrotnie, w latach 1497–1500, 1503–1507, 1511–1513 i 1516–1517. W roku 1501 został uwięziony (wraz z rajcą Bartłomiejem Owoczkiem – nr 173) w związku z wytoczonym kazimierskiej radzie miejskiej procesem o dopuszczenie do rozruchów antyżydowskich w roku 1500, które miały miejsce podczas przejścia przez Kraków i najścia na Kazimierz krzyżowców idących z krucjatą przeciw niewiernym, ogłoszoną w związku z rokiem jubileuszowym przez papieża Aleksandra VI. Sprawa skończyła się szczęśliwie, skoro w roku 1503 Jan Zontag młodszy, po dwuletniej przerwie, ponownie zasiadł w radzie urzędującej (w latach 1501 i 1502 wzmiankowany był jako rajca stary). W roku 1508 wraz z rajcą Piotrem Szelągiem (nr 162) oraz rajcami krakowskimi Janem z Reguł i Janem Bonerem świadkował przy sporządzeniu testamentu przez Machnę, żonę księcia zatorskiego Krzysztofa; księżna poczyniła w nim darowizny na rzecz kościoła św. Katarzyny, czyniąc wykonawcami tej ostatniej woli Jana Zontaga wraz ze wspomnianym Piotrem Szelągiem. Po śmierci księżnej, w 1510 roku, jako wykonawca testamentu brał udział w dokonaniu transakcji z królem Zygmuntem Augustem, której efektem było poczynienie – zgodnie z wolą zmarłej – fundacji na rzecz kościoła św. Katarzyny i jego nowego ołtarza św. Anny oraz ustanowienie przy nim wieczystych mszy za duszę Machny (jeszcze w tym samym roku Jan, biskup krakowski, potwierdził tę fundację). Przed rajcą Janem Zontagiem młodszym w radzie miejskiej zasiadali Jan Zontag starszy (nr 113) i Ambroży Zontag (nr 144), być może powiązani rodzinnie, choć charakteru ewentualnych więzów nie da się przybliżyć.
