Ioannes Zagorski (Szagorskj) kuśnierz
Kuśnierz kazimierski, we władzach miejskich spędził nieprzerwanie czterdzieści cztery lata. Przez pierwszą dekadę, zamkniętą w przedziale lat 1528–1538, zasiadał w ławie miejskiej, uzyskując rokrocznie powołania na ławnika. W latach 1539 i 1543 jego doświadczenie zostało wykorzystane na urzędzie wójta kazimierskiego. Z wójtostwa awansowany został w roku 1544 do rady miejskiej, rajcą był przez dwadzieścia siedem lat, w trakcie których siedmiokrotnie powoływany był do rady urzędującej-burmistrzowskiej. W czasie konfliktu między kazimierskimi sukiennikami a krakowskimi handlarzami wełną brał udział w 1546 roku w uchwaleniu wilkierza (ustawy miejskiej) w sprawie kupna i sprzedaży wełny na wyroby sukiennicze i kapelusznicze. Wtedy też wspólnie z towarzyszem cechowym, rajcą Maciejem sukiennikiem zwanym Wojkowskim (nr 197), żądał od rady miejskiej Kazimierza zawarcia w spisanej po łacinie ustawie dla cechu sukienników i kapeluszników polskojęzycznego fragmentu o płacach dla czeladzi za świadczone roboty, a to ze względu na trudności słownictwa używanego w owym rzemiośle. W kazimierskim regestrze spraw kryminalnych zapisano pod rokiem 1562, że Maciej spod Opoczna przesłuchiwany zeznał, iż do Pana Zaborskiego Raicze Kasimirskiego wlazł w nocy do domu przez dach y ukradł poduszki, pierzynki trzy i płachtę, które z domu wycisnął. Zaniósł to do wspólniczki, którą była z dworu Pana Jordanowego niewiasta co ją przezywają Gołką i tam z tymi rzeczami pojmany został. Rajca Jan Zaborski miał dom murowany położony przy dzisiejszej ul. Józefa 10. Zmarł w 1571 roku, na jego miejsce do rady na rok 1572 został powołany Piotr Czarny młodszy (nr 234).
